Hij kwam, hij zag … en hij kon niet meer terug. De zin van het bestaan? Het eens beleefd te hebben. Het aanschouwen van het werelds ridicule in relatie tot het persoonlijk nietige. Vaststellen dat het leven te important is om het serieus te nemen. Vele wegen leiden naar de top van de berg, doch het uitzicht is voor ieder hetzelfde. Wat een ander van mij vindt, dat mag hij houden. Dat is van hem/haar, niet van mij. Ik ben nu eenmaal wie ik ben. En daar hoef jij mij niet van te overtuigen. Tenslotte, wie ben jij met al je beperkingen en onvermogend handelen? Kijk in de spiegel en hou je mond. Dat is je enige nuttige optie. In hoeverre je verstandelijk vermogen het mogelijk maakt het te begrijpen. “Liberaal onvermogend”, laat het mij zo noemen. Eveneens steunend op de talrijke liberale familieleden die deze visie bekrachtigen.
Politiek. De kontlikkers van de wereldse elite. De oververwende papa’s en mama’s kindjes. Een ego dat zich kenmerkt door een grenzeloze pretentie en een lakse allure. Kapitaaljagers Betweters. Pioniers van de humane ontreddering. Steunpilaren van een kolossale overheidsschuld. Vernielers van natuurlijke omgeving. Bevuilers van de aardse schoonheid. Bron van ziekte en verderf. De voorbode van de universele teloorgang.
Om logica te begrijpen mocht ik informatica studeren aan het St.-Jorisinstituut – Steendam te Gent. Uniek want het was eveneens voor het St.-Jorisinstituut (Sint-Lievenscollege) een eerste ervaring wat de studierichting “informatica” betrof. Mijn talenten lagen overduidelijk in de sport, wat mij heden ten dage nog steeds weet te typeren. Maar na het onbegrijpelijk afwijzen van meerdere studiekeuzes (Een kind dien je te volgen in zijn talenten en interesses!) door de ouders, bleek informatica uiteindelijk een “geschikte” optie.
Informatica doet je het belang van het logisch denken ervaren. Een fundamenteel gegeven wat opvoeding betreft. Waarom doe je iets, waarom doe je het niet en wat zijn telkens de gevolgen. Programmaatjes uitwerken tot doel een antwoord te geven op een vraag- of probleemstelling. Waarvan de werking uiteindelijk zal afhangen van de stappen die je hebt ondernomen in relatie tot de bewijskracht van de redenering.
Uiteindelijk steunt persoonlijkheid op de ervaring die je rugzak draagt op je tocht doorheen het leven. Jezelf voortdurend in vraag stellen in relatie tot wat je omringt en daar eenvoudig een antwoord op geven. Een link naar de informatica waar elke stap weloverwogen is.
Passen we de logica toe op politiek en justitie, in het heden en het verleden, dan rijst de vraag : “Hoe kan de mens nog enige geloofwaardigheid schenken aan deze nationale instellingen die zich voortdurend kenmerken door onkunde en hypocrisie, met maar één geschikt antwoord op alle vragen nl. “Kapitaal!”.
Mocht de politiek volgens de geldende wetgeving met de woningbouw worden vergeleken, er zouden maar weinige constructies als “bewoonbaar” worden gekeurd. Mochten de regels van “de bouw” toegepast worden op wat het politieke gebeuren betreft, het zou als : ”Tot tevredenheid en het welzijn van de klant, duidelijk, overzichtelijk en “voldoet aan de wederzijdse afspraken, in relatie tot de geldende wetgeving, in het belang van het vertrouwen door beide partijen in elkaar gesteld”, moeten geklasseerd worden.
Echter … de maatschappij geeft een afkeurend antwoord en een onrustwekkende bevestiging, waarbij geweld het dagelijks gebeuren meer en meer “kleurt”. Het is een gevaarlijk gegeven wanneer meerdere onbekwame individuen, al of niet vermogend, door omstandigheden hun invloed uitoefenen op het beleid en het politiek gebeuren, waarbij het persoonlijk belang (lees: kapitaal) primeert op het algemeen welzijn.
Waar politici zich bewust zouden moeten zijn dat algemeen belang en welzijn het enige antwoord is. En “persoonlijke importantie en verheerlijking” een misselijkmakende geaardheid typeert.
Zeven zussen en twee broers. In totaal 10 kinderen. Happy family zou je zeggen. Tijdens ons vader zijn doodstrijd kwam de ware aard bovendrijven. Meerdere van die zusjes verzaakten aan een toch morele plicht hun moeder financieel bij te staan. Een moeder die dag en nacht voor hun heeft gezorgd, zoals meerdere van haar dochters nooit hun kinderen hebben bijgestaan, om dan behandeld te worden als een belangeloos individu. De schaamte, dan nog in hun rol als zelf moeder zijnde, is hun vreemd. Het mag geen verwondering heten dat het dezelfde dochters zijn die ons moeder tot aan haar overlijden het bloed van onder de nagels deden komen. Zelfs tijdens haar doodstrijd, tot in het kliniek! En laat deze individuen zich ook nog eens het recht toe-eigenen een oordeel te mogen vellen, waarbij telkens opnieuw hun gebrek aan respect en verstandelijk vermogen de bovenhand neemt. Er is steeds geprobeerd, in alle oprechtheid en openheid, de zaken voor iedereen op een eerlijke en aanvaardbare manier te behandelen en af te handelen. Echter, waar eerlijkheid en respect zoek is, is chaos de enige uitkomst.
Nemen we er het controlebezoek nog eens bij, waarbij de afschaffing van een financiële vergoeding ons moeder nog eens verder in de problemen stak. Hierbij toch eventjes aanstippen dat ons ouders er gedurende hun ganse leven steeds hun bijdragen tijdig hebben vereffend.
Naar aanleiding van jullie controlebezoek aan ons moeder, mevr. Maria Buysse (82 jaar), stellen wij vast dat de situatie totaal verkeerd is ingeschat door de gemachtigde indicatiesteller waarbij de afname van haar vergoeding onterecht was.
Immers mevr. Buysse Maria ligt reeds 2 weken in het Jan Palfijnziekenhuis te Gent om dwingende redenen.
Naast haar chronische reumatoïde artritis moeten volgende ingrepen plaatsvinden (of zijn reeds uitgevoerd):
- doorblazen van de aderen aan de rechtervoet en liesstreek. Aderen zitten verstopt waarbij dringende ingreep noodzakelijk is om voet te redden van amputatie.
- twee hartkleppen die lekken. Toeslibben van de hartaderen en andere aderen over het gehele lichaam. Maandag 2 januari onderzoek in het Maria Middelaresziekenhuis waarbij de nodige ingrepen direct zullen uitgevoerd worden
- verwijderen van nier + tumor. Voorlopig onderzoek wees op de aanwezigheid van een tumor op één nier met de grootte van die nier. Dringende verwijdering van de nier voorzien op 10 januari indien alle hartproblemen van de baan zijn.
Dokters:
Dr. Rodenbach
Dr. Vandeweyer
Dr. Trouerbach
Het is niet de eerste keer dat wij vaststellen dat personen die controle uitoefenen een beslissing nemen of conclusies trekken die indruisen tegen de reële situatie. Wij vragen ons hierbij af in welke mate het medisch dossier gekend is en welke redenen er achter het bezoek zitten? De vergoeding was amper twee maanden toegekend. Ons moeder kon zelfs geen trap meer op.
Nog steeds is de erfenis, na ons moeders overlijden, niet geregeld. Wat uiteindelijk ook de bevestiging is van een corrupte overheid waar notarissen en advocaten, wat mijn ervaring betreft, een enorme hypocriete instelling vertonen in een drang naar financieel gewin. En in hun onbekwaamheid ook nog eens weigeren de logica toe te passen, dit binnen een aanvaardbaar tijdsbestek. Geen enkel excuus kan deze onlogica rechtvaardigen.
In de eerste plaats wil ik justitie helemaal niet in vraag stellen. Justitie stelt zichzelf in vraag. Leven in een wereld die elkaar verenigt, de mens apprecieert en respecteert, dat zou toch het doel moeten zijn.
Maar enkelingen, de elite vertegenwoordigend en een vereiste intelligentie zoekend, handelen door hun onbekwaamheid onverantwoord en onbegrijpend. Stupide dus. “Après nous le déluge!” in gedachten. Waarbij provoceren en intimideren de aanvaardbaarheid van hun optreden in vraag stelt, daarbij zichzelf nog eens een kinderlijke attitude aanmetend. Gestimuleerd door een situatie waar geldgewin om de hoek loert en alzo financieel voordeel het hoofd op hol doet slaan. De enige liberale visie uitdragend en een middeleeuwse filosofie beklemtonend.
Justitie heeft mijn rechten over mijn kinderen afgenomen onder invloed van een hypocriete rechter Anthony Van Mol, mede omdat ik hem zijn onrechtvaardigheid had aangetoond voor een volledige rechtszaal. Waarbij hij rood aansloeg tot achter zijn oren en de zitting onmiddellijk heeft beëindigd. Zijn uiteindelijke beslissing steunde dan ook op leugens en onder invloed, waar die moordende vuilnisfirma uit Destelbergen wel een patent op heeft. Ik kan de rechtszaken die ze hebben “gekocht” niet op één hand tellen. Het is duidelijk dat justitie misbruik gedoogt en toelaat.
Vervolgens verwijs ik naar Peter De Vleeschauwer, één van mijn vele kozijnen in de familie en het petekind van mijn vader. En laat beiden nu ook nog eens voor rijkswachter te hebben gespeeld. De moord op Peter De Vleeschauwer, waarbij de daders (volgens familiale bronnen) ontegensprekelijk in het rijkswachtmilieu moeten gezocht worden. Waarbij de corruptie en hypocrisie wat o.a. politionele diensten, politiek en justitie volledig bloot kwamen (komen?) te liggen.
Opnieuw tonen justitie en politiek hun walgelijke instelling, onbetwistbaar, en mogen deze instituten als verziekt en verwerpelijk worden geklasseerd. Wie schenkt hier nu nog enig vertrouwen aan? Toen ik na mijn legerdienst als hulptelecijferaar (computer, telex, …) op de planning begon bij GE Power Controls, waren de eerste woorden van mijn “baas” zaliger Etienne Verlinden : “Rudy, 1 foutje en je mag vertrekken.” Na er vele jaren actief te zijn geweest ben ik er vertrokken, maar op persoonlijk initiatief. Nemen we justitie, politiek, politionele diensten, … maw het beleid onder de loep, dan waan ik mij in de middeleeuwen.
Tot grote ergernis proberen “gewichtige” justitieleden hun instituut nog enige geloofwaardigheid te schenken. Tevergeefs. Er bestaan nu eenmaal mensen die zich aanpassen aan de realiteit. En zijn er mensen die de realiteit aanpassen aan wat hun persoonlijke visie of doel hun best uikomt, wat het justitiële gebeuren volledig typeert.
De werking van een corrupt Open VLD in Destelbergen is al decennialang geweten en gekend. Mensen durven hun mond niet opendoen door de beïnvloeding en de vriendjespolitiek die deze partij uitstraalt onder zijn leden. Met een gewezen “bevriend”provincieraadslid en schepen die eveneens over losse handjes blijkt te beschikken. Nietwaar Sabine Lammertyn? Gedevalueerd naar een (h)ex. Zelfs diensten die instaan voor de openbare orde stonden (staan?) onder invloed. Ik stond erbij en keek er naar.
De enveloppes (financiële beïnvloeding?) die werden (worden?) uitgedeeld tijdens nieuwjaar door die vuilnisonderneming in Destelbergen spreekt voor zichzelf. Een onderzoek was (is?) aangewezen naar de betrokkenheid en bescherming die leden van deze partij genieten. Hun leugens, die ze op voorhand gezamenlijk afspreken of wat doodgewoon met de onderzoekers wordt geregeld, vormen alleszins een belemmering om een positief en rechtvaardig gevolg te geven aan deze schrijnende situatie. Wat ook hun justitiële optredens steeds bewijzen, gelinkt aan omkoping van justitieel beïnvloedende personen.
Ik spreek hier over persoonlijke ervaring en beleving. Ontkennen heeft geen enkele zin want als getuigen hun mond gaan opendoen raad ik justitie, Lammertyn.net en hun politieke vrienden aan reeds plaats te gaan nemen in de gevangenis. Samen met die beschermende rechter Anthonyke Van Mol en zijn volgelingen kunnen jullie vervolgens in de cel verhalen uit die goede, oude tijd uitwisselen.
De politieke macht van grote bedrijven is groter dan gedacht. Is een democratie nog effectief wanneer bedrijven met enorme middelen de politiek beïnvloeden? Staan markten dan nog wel ten dienste van de hele samenleving? Politieke macht uit zich via invloed op besluitvorming binnen de overheid. Daarmee kunnen bedrijven hun belangen en marktposities beschermen. Bv. door aan te dringen op wettelijke kwaliteitseisen waar zij al aan voldoen, maar die nieuwkomers op kosten jagen. Of door via de politiek een fusie af te dwingen met een verwijzing naar behoud van werkgelegenheid, terwijl consumenten te maken krijgen met hogere prijzen. Politieke macht raakt niet alleen consumenten, maar ook burgers en werknemers, en uiteindelijk de democratie. (Bron : http://www.acm.nl – Paul de Bijl Chief Economist )
De politiek in zijn daden, en in het bijzonder het liberalisme … het doet mij meer en meer aan de visie van ene Hitler denken. Op kousevoeten wordt de burger van zijn vrijheid en zijn bezittingen beroofd, een opvallende verwijzing naar de SS en zijn leider Hitler. Waarbij het beheer over het persoonlijk financieel vermogen nog eens stap voor stap wordt afgezwakt. De politieke elite, met in zijn zog een volgzame justitie, ontneemt meer en meer de burger zijn rechten. Verwijs ik hierbij naar Straatsburg alwaar het Hof voor de Rechten voor de Mens is gevestigd. Rechten meer en meer door de overheid verwaarloosd en waar de burger dringend zich moet op beroepen aangaande de kapitalistische diktatuur.
Gelinkt aan een humanitaire ramp die de bevolking staat te wachten nl. sluiting van bedrijven en toenemende werkloosheid, waarbij de staat het beheer over en het stelen van uw persoonlijk vermogen mogelijk maakt. Een verwijzing naar de kapitalistische diktatuur, met de liberalen in een hoofdrol. Met een laks liberaal beleid in een visie van onverantwoorde massaproduktie en een “vlug rijk” en “moi, je suis” mentaliteit. Waarbij een hebzuchtig handelen volop het liberaal denken, nl.het Dagobert Duck-syndroom, valideert als bekrachtiging van de enige, liberale visie. Wat de geschiedenis volop bevestigt.
Bijkomend nog eens onderworpen aan een toevloed van vreemdelingen, waarbij lokale waarden en normen totaal zijn verwaterd. Een visie die zich volop in waarheid heeft ontwikkeld en waarbij de gevolgen op termijn niet te overzien zullen zijn. In plaats van beheersing van het totale gebeuren in het kader van duurzaamheid, werkgelegenheid en werkzekerheid op lange termijn, met respekt voor traditie en normen en waarden, is gekozen voor instant maximaal winstbejag tot persoonlijk welzijn van het voornamelijk “liberaal” kapitaalbegerend individu, met complete verloochening van onze lokale gebruiken en gewoontes.
Lachwekkend is de politiek. Met van die omhooggevallen broekventjes in maatpak en opgetutte, zogezegd “modebewuste” vrouwelijke collega’s. Bij sommigen een extreme verwendheid verhullend, bij velen schril in contrast tot hun verstandelijk vermogen. Hun enige obsessie is macht, in relatie tot hebzucht en kapitaal.
Zoals reeds vermeld “Laissez-moi faire et après moi le déluge”. Laat mij en na mij de zondvloed. Waarbij zich de vraag stelt waarom kinderen verwekken voor een toekomst die zich vernietigend aandient voor de mensheid. En een politiek incompetent beleid die vreemdelingen importeert ter bevrediging van het kapitalistisch denken nl. vernieling van natuur door bebouwing, minachting voor traditie (waarden en normen), gif in de voeding (Parkinson, luchtwegaandoeningen, schade aan het zenuwstelsel, verminderde vruchtbaarheid, huidaandoeningen, kanker, etc.), … In een systeem dat totaal niet houdbaar is! En de simpele burger, die staat erbij en kijkt ernaar.
Het doet alweer denken aan WOII. Aan die Duitse “weldoener” die de Joden wat menselijkheid zou bijbrengen. De domheid van het heersend individu, in al zijn hebzucht en egoistisch streven.
———-
Weet wat je eet en weet hoe te leven! Onder andere Professor P. Bouts beschrijft in zijn boek “Ik ben nooit moe” het belang van een gezonde voeding en een gepaste levensstijl. We leven nu eenmaal in een corrupte wereld waar ondermeer gezonde voeding een utopie is. Een continu geforceerde toename van de bevolking, gekoppeld aan een afname van kwaliteitsvolle voeding en een negatief beïnvloedende omgeving kenmerken het huidige klimaat.
De werkelijke misdaad is dat er wetten bestaan die het vervalsen van voedsel toelaten. Je hebt niet meer dan 0,2 miljardste gram smaakstof nodig om een hele liter vloeistof naar vers grapefruitsap te laten smaken. Producenten verstoppen die smaakstoffen liever achter glanzende, kleurige vruchten en verleidelijke namen op de verpakking. Voedselleveranciers zwichten makkelijk voor de verleiding om hun winst op te schroeven door klanten voor de gek te houden.
Tegenwoordig zetten voedselproducenten geavanceerdere middelen in om hun winsten te maximaliseren. Maar wat onveranderd is: alles lijkt geoorloofd. Oplichting wordt alleen beperkt door technische mogelijkheden óf door politieke onaanvaardbaarheid. ( www.foodwatch.org)
Kanker bevestigt overduidelijk dit gegeven en is dan ook een logisch gevolg van elementaire verwaarlozing. “Integraal Kankercentrum Nederland” verklaart in een artikel dd. 19.3.2025 dat 54% van de mannen en 47% van de vrouwen met kanker geconfronteerd worden. Dat is 1 op 2.
Zijn we op weg naar een “wereldwijde epidemie van vroege kanker”? Deze vraag komt uit een studie die onlangs werd gepubliceerd in het tijdschrift “Nature Reviews Clinical Oncology”. Meer kanker vóór de leeftijd van 50 jaar, generatie na generatie, is een beangstigend feit. Screeningprogramma’s – die de afgelopen decennia aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt – hebben bijgedragen tot de diagnose van de ziekte bij steeds jongere patiënten.
De risicofactoren voor kanker die de onderzoekers in hun uitgebreide gegevensoverzicht identificeerden, waren alcohol, roken, slaapgebrek, zwaarlijvigheid, gebrek aan lichaamsbeweging en de consumptie van sterk verwerkte voedingsmiddelen. Wie aan overgewicht lijdt, verhoogt zijn kans op maar liefst dertien vormen van kanker. Elke 100 gram rood vlees meer per dag hangt samen met een 17% hoger risico op darmkanker. Vaak rood of bewerkt vlees eten zou daarnaast ook longkanker in de hand werken. Roken verhoogt het risico op longkanker daarentegen met 900 procent…
“Van de veertien soorten kanker die we bestudeerden en die toenamen, hadden er acht betrekking op het spijsverteringsstelsel. Het voedsel dat we eten, voedt de micro-organismen in onze darmen”, zegt Tomotaka Ugai, hoofdauteur van de studie. (Bron : http://www.gezondheid.be)
———-
“Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.” En er was niemand die een steen durfde te werpen. Laat dit de mens typeren. Zwak en dom. En zo eenvoudig te beïnvloeden. In groep zo makkelijk te verleiden, als individu terughoudend en fragiel. De hypocriet staat vlug klaar met een oordeel en wijst graag met de vinger. Zoals onze schijnheilige politici en overheid. Maar mensen zonder fouten en tekorten bestaan gewoon niet.
Uiteindelijk schiep God de mens en zei : “Voila, beter zal het niet worden. Laten we er maar het beste van maken.” Meer is het niet. Werp al die “heilige” en vooral misleidende boeken maar in de vuilnisbak. Er is goed en er is slecht. Er is intelligentie en er is domheid. Er is respekt en er is pretentie (=respektloos), wat de Belgische politiek duidelijk typeert.
Het leven is een grap. “Een lolle”, zoals ze in Gent zeggen. En ja, ik werd verplicht eraan deel te nemen. Uiteindelijk neem je van alles afstand en volg je een zelf gekozen route. Ik volgde de hoofdbanen met al zijn zijstraatjes. Mooi zijn de uitdagingen. Mooi zijn de ervaringen. Een leven vol kleur, ver weg van het alledaagse. De weg naar de hel is nu eenmaal geplaveid met goede voornemens. Je kan beter struikelen op de goede weg dan wandelen op de verkeerde weg. Laat mij maar genieten. Echter, mijn pad loopt op zijn einde.
Denk ik aan hun die reeds voortijdig afscheid hebben genomen (en dat zijn er heel wat), dan mag ik gerust zeggen : “Ik heb jullie gemis gecompenseerd. Wat van jullie is afgenomen, heb ik gerecupereerd.” En wandel ik rustig verder, op mijn pad des levens. On ira tous au paradis, même moi. Qu’on soit béni ou qu’on soit maudit, on ira. Toutes les bonnes sœurs et tous les voleurs. Toutes les brebis et tous les bandits. (Lied : On ira tous au paradis (1972) – Artiest : Michel Polnareff – Tekst : Jean-Loup Dabadie.)
Zie ik nog de blik in mijn moeder zaliger haar ogen toen ik op 19-jarige leeftijd de beslissing nam mijn “thuis” te verlaten. Op dat moment was ik één van de laatsten in een gezin van 10 kinderen die de ouderlijke woonst verliet. Voor mij één van de beste beslissingen ooit genomen, voor “ons” moeder een zoveelste kind van wie ze “afscheid” zou moeten nemen. Haar opofferingen voor haar gezin waren uniek. Nooit heb ik iemand ontmoet die enige vergelijking met ons moeder waardig was. ’s Morgens als eerste wakker, nog voor de haan kraaide, en ’s avonds als laatste in bed. Dag in, dag uit. Haar discipline was ongekend. Ze verdiende een standbeeld, alleen al voor haar moed en opoffering. In het heden blijkt respekt enkel mogelijk wanneer kapitaal voldoening schenkt. Een triestige maar zorgwekkende evolutie.
Ik huurde een appartementje op het gelijkvloers in de Jan Frans Willemsstraat, een straat die evenwijdig liep met de Overpoortstraat, het “mekka” voor de studenten. Voor mij ideaal want ik werkte op de planning voor GE POWER CONTROLS (Vynckier) aan de Nieuwevaart te Gent, volgde avondschool in de buurt van mijn nieuwe woonst, en was als voetballer aktief bij Zultse VV, het huidige Zulte-Waregem, met zo’n 3 à 4 trainingen in de week en waarmee ik 3x kampioen zou worden. Ik was dus 7 dagen op 7 dagen aktief , van 6.00u ’s morgens tot 22.00h ’s avonds. Het moge duidelijk zijn dat ik geen slaapliedje nodig had om in slaap te vallen. Met meer dan 30 attesten en diploma’s mag ik mijn kennis, in meerdere domeinen, als meer dan voldoende beoordelen. Wat meerdere IQ-testen ook kunnen getuigen.
Echter, we leven nu eenmaal in een wereld waar de dommerik meer erkenning krijgt, gezien zijn volgzame en gewillige instelling, in vergelijking met iemand die zijn intelligentie en ervaring weet aan te tonen. Uiteindelijk blijken ook vele onbekwamen zich in een leidinggevende positie te bevinden, en wordt zo de logica duidelijk in de “contradictie”. Je kan bv. een kapitalist die rijkdom verwerft door vernieling van de natuur, voeding voorziet schadelijk voor de gezondheid en andere mensonterende situaties, er niet van overtuigen dat hij de mens doodt en de wereld vernielt (zie verder), aangezien het voordeel hij geniet altijd primeert op het nadeel. Door zijn omgeving in zijn plannen te betrekken, breidt hij zijn invloed gestaag uit en manipuleert hij als het ware “het gezond verstand”. Ook blijkt niet elke kapitalist een verstandig persoon te zijn. Het is niet omdat je rijk bent, dat daar logischerwijze intelligentie moet aan gekoppeld worden. En is er de vriendjespolitiek, een bron van vele miserie. En is er de politiek, met al zijn vriendjes en onbekwamen, een andere bron van miserie. Nu, het leven gaat niet altijd over rozen, maar ik verkies toch paardebloemen en madeliefjes.
Ik werd geboren zonder het te vragen, ik zal sterven zonder het te willen, dus laat mij maar mijn eigen leven leiden. Ik wandel met het hart en merk dat mijn voeten volgen. De kunst van het weten, is weten wat te negeren. Is er een probleem, drink ik eenvoudig een oploskoffie. Mooie momenten, die beleef je dagelijks op het toilet. In een rustige, afgesloten ruimte waar het aan te raden is tijdig iets los te laten waar je op termijn toch afstand moet van nemen. Er bestaat zoiets als liefde op het eerste gezicht. Dan beleef je samen momenten, zij met vlinders in de buik en ik … met vlinders in de broek. Vraag ik haar zich te omkleden door zich uit te kleden en op het bed te gaan liggen, want we hebben nog zoveel bij te praten … . Ooit stuurde een vrouw mij een berichtje om 3 uur ’s nachts of ik al lag te slapen. Door een opzwepend muziekje werd ik wakker, las haar berichtje en stuurde terug: “Nee hoor. Ik sta in de keuken pannekoeken te bakken”.
Ook overleg ik veel met mezelf, en soms lachen we ook samen. Tenslotte, de zin van het leven, die schrijf je zelf. Ik kwam, ik zag … en het had geen zin. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Toen ik nog een kind was, keken we naar een halfnaakte Tarzan en Jane. Pinokkio, die was altijd aan het liegen. Aladdin was een dief. Assepoester, die kwam pas rond middernacht thuis en sneeuwwitje, die sliep met … 7 mannen. Het wordt de mens met de paplepel ingegeven. Dus zoek de fout niet bij mij.
———-
Menselijke nuchterheid :
“Er is maar één christen, en die stierf aan het kruis” (Friedrich Nietzsche)
“Ik had een vriend die clown was. Toen hij stierf, zijn al zijn vrienden in één auto naar de begrafenis gegaan.” (Steven Wright)
“Wij hadden een oom en die wou naar Lourdes, maar tot zijn spijt mankeerde hij niets. Hij is toch gegaan en in Lourdes struikelde hij. Hij is op krukken teruggekomen, met een omzwachteld been.” (Godfried Bomans)
“De beloning voor iets dat goed gedaan is, is het gedaan te hebben.” (Ralph Waldo Emerson)
“Als je een mens doodt, ben je een moordenaar. Dood je er miljoenen, dan ben je een overwinnaar. Als je iedereen doodt ben je een god.” (Jean Rostand)
“Zijn liefde was eeuwig. Toen zijn vrouw stierf nam hij er nog één …” (Wilhelm Bush)
“Dezelfde mensen die anderen alles kunnen ontzeggen, staan erom bekend zichzelf niets te weigeren.” (Leigh Hunt)
“Eén van de voordelen van een academische studie is dat ze aantoont hoe weinig nut het heeft er één te hebben gevolgd.” (Ralph Waldo Emerson)
“Uiteindelijk is niets heilig, behalve de integriteit van je eigen geest.” (Ralph Waldo Emerson)
“De auto is een apparaat waarmee mensen sneller naar hun werk kunnen gaan, waarvan ze met hun inkomsten een auto kunnen kopen.” (Werner Schneyder)
“Langs de straat van straks komt men aan het huis van nooit” (Miguel de Cervantes Saavedra)
“Hij die veel over anderen weet kan geleerd zijn, maar hij die zichzelf begrijpt is intelligenter. Hij die meester is over anderen kan machtig zijn, maar hij die zichzelf meester is, is nog machtiger.” (Lao Tse)
“Degene die niet begrijpt, begrijpt beter dan degene die het verkeerd begrijpt.” (Joseph de Maistre)
Straks zijn er meer mensen aan het werk om mensen aan het werk te helpen, dan er mensen aan het werk zijn.” (Gerrit Komrij)
“In Frankrijk is het eerste politieke principe: alles wat jij doet is verkeerd en zal verkeerd blijven totdat ik het ben die het doet.” (André Frossard)
“Een politieke partij heeft maar twee problemen. Het eerste is: “Hoe komt men aan de macht?” Het tweede: “Wat doet men er mee als men haar heeft.” (Robert Blake)
“Sommigen zijn moedig in hun genoegens, anderen in hun pijn. Sommigen zijn moedig in hun verlangens, anderen in hun angst. En zijn anderen lafaards in dezelfde omstandigheden.” (Socrates)
Gruissan, gelegen op een klein uurtje afstand van mijn woonst. Waarschijnlijk zegt Gruissan jullie niet veel. Gelinkt aan de succesfilm “37°2 le matin”, met zicht op de Middellandse Zee. “La Tour Barberousse”, een restant van het 13e-eeuwse kasteel. Rond deze toren heeft het dorp zich door de eeuwen heen ontwikkeld in de vorm van een cirkel. In 1973 startte de werken voor een jachthaven, “Erfgoed van de twintigste eeuw”, geïnspireerd door de architectuur van “Le Corbusier”.
Echter, wat de wereld zo mooi maakt, wordt door de natuur geschonken. Geven we aandacht aan de liberaal-kapitalistische visie, dan zijn er binnen enkele decennia enkel nog hoogbouw en andere natuurvernietigende creaties aan te treffen die de omgeving transformeren tot een afgrijselijk aanzicht. De natuur vernielen om door steekpenningen zijn kapitaal begerende droom te verwezenlijken. De liberaal denkt nu eenmaal over het recht te beschikken de wereld tot zijn bezit te maken. Met Hitler in gedachten. Het systeem klopt totaal niet en hoewel de mens met de neus op de feiten wordt gedrukt, negeert hij de realiteit en accentueert hij zijn corrupte instelling. De vele aanpassingen aan de naamgeving van de partij bevestigen een niet-standvastige en weinig betrouwbare houding die continu twijfel zaait over maturiteit en intelligentie.
Ter herinnering:
- 1. 1846 : Liberale Partij
- 2. 1961: PVV-PLP (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang – Parti de la Liberté et du Progrès)
- 3. 1971: PVV (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang)
- 4. 1992: VLD (Vlaamse Liberalen en Democraten)
- 5. 2007: Open Vld (Open Vlaamse Liberalen)
Vandaag zijn de Open Vlaamse Liberalen en Democraten (Open Vld) en de Mouvement réformateur (MR) de erfgenamen van de Liberale Partij.
Hierbij dient gezegd dat als we de politiek doorheen de jaren eens bekijken, het duidelijk wordt dat meerdere partijen zich laten kenmerken door bovenvermelde houding. Om uiteindelijk het waardeloze van politiek te onderstrepen aangezien het nut steeds onderworpen is aan kapitaalverwerving, waarbij na verloop van tijd bedrog en incompetentie de kop opsteken.
Enkele reacties ter bevestiging:
- Men reanimeert geen lijk door het een andere naam te geven. (Frans Faes)
- Er is geen schandaal of ze zitten erin. (Philippe Deckers)
- Het is duidelijk, op papier is Eva de voorzitter maar in werkelijkheid is het nog steeds de clan De Gucht, Verhofstadt en De Croo die aan de touwtjes trekken. Wat zei Alexander ook alweer, ik ga nergens anders heen tot ik een nieuwe job heb. (Ludo Wouters)
- Oude wijn uit nieuwe zakken smaakt even zuur. De burgers gaan de namen niet vergeten zijn tegen de volgende verkiezingen. Sommige namen zullen een negatieve bijklank blijven behouden. (Paul Verbeeck)
- Alsof mensen dom genoeg zijn om te denken: “Oh, dit is een nieuwe partij, laten we ze een kans geven!” terwijl iedereen weet dat het dezelfde mensen met dezelfde agenda zijn. Een partij die steeds opnieuw haar naam verandert maar blijft falen, krijgt al snel een reputatie van opportunisme in plaats van serieus leiderschap. Het is alsof je een rotte appel in een nieuwe verpakking stopt en hoopt dat niemand het doorheeft. (Lars Devocht)
(Bron : http://www.hln.be 22.1.2025 Timmie van Diepen)
Van nature is de mens dom maar velen blijken, zelfs na studie, er nog dommer zijn van geworden. Zie maar de vele financiële toegevingen aangaande de lonen die ervoor moet zorgen dat de bevolking zich rustig houdt. Terwijl de Belgische staatsschuld er volop op achteruitgaat. Godsdienst, justitie en politiek, de 3 bronnen van corruptie. Zullen we de media er ook aan toevoegen? “Le droit de vivre!”??? Ja, zelfs het recht op leven wordt de mens ontnomen.
De federale overheid deelde in 2023 een slordige 66 miljard euro aan subsidies uit, maar weet amper wat daarmee is gebeurd. Dat is de pijnlijke conclusie van een rapport dat is voorgesteld in de Kamer. De onderzoekers zijn zelf verwonderd van de chaos waarop ze stootten. (Bron : http://www.hln.be 8.1.2025)
Een geldstroom zonder bestemming
Aftredend premier Alexander De Croo wou in kaart te brengen of de subsidies efficiënt besteed worden.”
- Onaanvaardbaar aangezien geen subsidies verkregen kunnen worden zonder duidelijke bewijskracht van besteding en goedkeuring. Het lijkt erop dat de dader voor slachtoffer gaat spelen en zichzelf wil vrijpleiten van alle betrokkenheid en schuld. 66 miljard aub. Liberalen en kapitaal, het zal nooit werken. Je laat een kapitaalzuchtig persoon je geld niet beheren (begeren?). En laat nu o.a. ook die blauwen zich decennialang als “de Uncle Dagoberts” van onze maatschappij typeren. Om vervolgens aan te geven dat België een land zonder beleid is, zonder controles??? Het is de pot die de ketel verwijt.
Wat een poging tot transparantie moest zijn, draaide uit op een nationale blamage. De onderzoekers van BOSA botsten op een bureaucratische muur, opgetrokken met onduidelijke definities, gebrekkige communicatie en regelrechte desinteresse.
“Van sommige overheidsdiensten kregen we zelfs geen antwoord,” klonk het vernietigend. Uiteindelijk wisten de onderzoekers een bedrag van 66 miljard euro bijeen te puzzelen, verdeeld over subsidies aan instellingen zoals de NMBS, het leger, Unia, en zelfs de Koninklijke Sterrenwacht. Waarvoor dat geld precies gebruikt werd? Joost mag het weten.
Controles? Welke controles?
Het rapport legt ook bloot dat er nauwelijks controle plaatsvindt op hoe/waarvoor de subsidies worden gebruikt. Maar liefst 30 miljard euro – of driekwart van de onderzochte dossiers – werd zonder enige vorm van controle uitgekeerd. Er werd niet gecheckt of aan de voorwaarden werd voldaan, laat staan dat er achteraf werd nagegaan waaraan het geld besteed werd. Slechts 0,7 procent van de subsidies werd in 2023 teruggevorderd. “Een laag percentage dat niet wijst op efficiëntie, maar op totale laksheid,” concludeert het rapport.
“Een land zonder beleid”
Het is duidelijk dat België geen coherent subsidiebeleid heeft. Het geld vloeit rijkelijk, maar niemand weet of het daadwerkelijk bijdraagt aan de gestelde doelen. “Het ontbreken van controlemechanismen en een centrale databank is ongezien in moderne democratieën,” stelt het rapport. Ter vergelijking: in Nederland en Duitsland worden subsidies na een aantal jaar systematisch geëvalueerd. In België? Geen sprake van.
Bron : p-magazine.com redactie 8.1.2025
“Après nous le déluge” / “Après moi le déluge”? Een verwijzing naar de bijbelse catastrofe betreffende de zondvloed waar Noach zijn familie en dieren van behoedde die hij aan boord van zijn ark had kunnen brengen. God had hem immers laten weten dat hij alle zondaars zou verwijderen. Uiteindelijk heeft God zich in zijn daden schromelijk vergist. Godsdienst, justitie en politiek, de 3 bronnen van corruptie. Het moge duidelijk zijn dat God zelf de zondaar is en dat het scheepsruim was volgestouwd met hypocriete en corrupte “volgelingen”. God had al vlug door dat de mens eenvoudig te verleiden is en dat zijn “wonderlijke avontuurtjes” door iedereen voor waar werden aangenomen. “Zo dom als een katholiek”. Er is niks zo beschamend op aarde als godsdienst, justitie en politiek. Refereren we naar de schandalen aangaande “Gods vertrouwelingen”. De Belg typerend.
Waar is het respekt voor vrouw en kind? Er is geen sterk geslacht, er is geen zwak geslacht. Wie denkt te mogen oordelen over bekwaamheid van het individu maakt zichzelf tot een diktator. Wat o.a. Hitler wel heeft duidelijk gemaakt! Spreken we over Hitler dan spreken we over wangedrag. Hoe is het mogelijk dat misbruik bij kinderen, meisjes, jongens, vrouwen, mannen, … nog steeds getolereerd wordt. We zijn een halve eeuw na de “gouden generatie” van de jaren 1960, volgend op twee wereldoorlogen, en de wereld toont mooi aan dat de mens geen waardering verdient. Wie gedoogt er nu sexueel misbruik? Het kan niet zijn dat na vele decennia van strijden de mens nog geconfronteerd wordt met deze wandaden. Het is overduidelijk dat de overheid onder het bestuur valt van een beïnvloedende elite die aanranding en ontering genegen is. Wat ik o.a. zelf meermaals mocht ondervinden in de bescherming van strafbare feiten aangaande de 4 leidinggevende bloedverwanten wat Lammertyn.net betreft door ondermeer leden van de Open Vld (de moord op 2 werknemers, laakbaar gedrag tegenover onze kinderen, meerdere illegale en strafbare feiten die de dood tot gevolg konden hebben, …). Ja, er is niks zo beschamend op aarde als godsdienst, justitie, media en politiek. Ja, God vergeeft vlug alle zonden wanneer de nodige euro’s worden uitgedeeld. Justitie geeft een knipoogje en de politiek weet zoals gewoonlijk van niks.
Afkomstig uit een familie met eens meer dan 200 direkte leden, waarbij onder de mannelijke leden hoofdzakelijk rijkswachters. Heden in België gekend als de “geïntegreerde politie”, opgesplitst in een lokale politie en een federale politie. Persoonlijk vond ik het een naamszuivering aangezien synoniemen voor de rijkswacht een meer beledigende en afkeurende betekenis hadden veroverd. Wantoestanden en onbekwaamheid bleken (blijken?) schering en inslag. Door de “Strangers” terecht geaccentueerd met het liedje “Bij de rijkswacht”. Privé door familie en aangetrouwden.
Mijn leven wordt gedomineerd door vele situaties gelinkt aan moord en misbruik in de familie, vooral wat de rijkswacht betreft. O.a. kozijn Peter de Vleeschauwer, ontvoerd uit de rijkswachtkazerne op 14 november 1996 en door een binnenschipper teruggevonden in Dendermonde, vermoord, op de oever van de Schelde op tweede kerstdag 26 december 1996. In elkaar geslagen, neus gebroken, is hij uiteindelijk door een schot in het achterhoofd geliquideerd. Ja, onze samenleving mag fier zijn op zijn ordediensten en justitie.De daders zouden volgens naasten zich onder leden van de rijkswacht bevinden.
Is er mijn vader Cyriel Aper. Rijkswachter en … pedofiel. Toeval of niet, hij was ook de peter van Peter de Vleeschauwer. Echter, familiale ontmoetingen waren er nauwelijks, tenzij eens op een familiefeest, verjaardag of na het nieuwe jaar. Mijn vader was een man met losse handjes. Letterlijk en figuurlijk. Zijn zeven dochters waren zijn prooi. Als zoon was het beter uit zijn buurt te blijven want ondanks hij een bril droeg sloeg hij er zeker niet naast. En voor discussie stond hij niet open.
Maar ook hier in Béziers en Cazouls-Lès-Béziers. De corruptie tiert hier welig. Excuseer maar er is niks zo beschamend als godsdienst, justitie, media en politiek. De dood van een ex-collega, Pascal Lesbre. Of moet ik moord zeggen? Klacht indienen bij de plaatselijke rijkswacht van Cazouls-Lès-Béziers is niet mogelijk. Pascal Lesbre is slachtoffer van pesterijen door leden werkzaam voor de gemeente van Cazouls-Lès-Béziers zoals dhr. Salvador Ribera, overwegend in het bijzijn van Christophe Castillo en andere werknemers. Dit met medeweten van de ordediensten. Voor zover we over “ordediensten”kunnen spreken. De corruptie druipt eraf. Openlijk, op straat, wordt Pascal nageroepen, beledigt en vernedert. De burgemeester Philippe Vidal, wie meerdere malen op de hoogte wordt gebracht, onderneemt niks. Idem dito voor de ordediensten. Uiteindelijk wordt Pascal dood aangetroffen. De oorzaak van overlijden zal nooit de waarheid kennen.
Verwijs ik naar een klacht dd. 9.3.2023, opgemaakt door “rijkswachter” Belkhodja Arnaud, waarbij leden van “Free” (internet, gsm, …), waarvan het kantoor is gevestigd in het winkelcentrum “Polygone” te Béziers, weigeren dat ik mijn rekening betaal. Reden : mijn computer was in reparatie. Dus ga ik persoonlijk de rekening betalen in de winkel. Dit was niet mogelijk????? Dit lokaal gedrag is typerend en walgelijk, zonder enig respect voor de klant!
Opmerkelijk is dat Free weigert dat ik mijn rekeningen nog met een creditcard betaal en vraagt om een garantie van 400 €? Dit is illegaal. Ik heb het recht mijn rekeningen te betalen zoals ik dat wil. Daarbij betaal en betaalde ik steeds mijn rekeningen binnen de twee dagen. Dus excuses zijn er niet. Ook heb ik maar 1 dag de tijd om mijn faktuur te betalen. Dit gedrag wordt gewoonweg getolereerd door de overheid! En als je de reacties op internet bekijkt, dan vraag je je af hoe dit mogelijk is. Dit is onaanvaardbaar.
Voordien had ik een rekening geopend bij “La Banque Postale”. Als je spreekt over corruptie dan moet je hier in de regio van Cazouls-Lès-Béziers zijn. Ik vroeg aan de bedienden Villalba Béatrice en haar collega Véronique mij de SFR-betalingen (hieronder) terug te betalen sinds 14.08.2020, de datum van de aangetekende brief aan SFR (annulering van mijn abonnement). Zij hadden namelijk het lidmaatschap voor SFR geregeld. Ook een terugbetaling van de illegale opnames en betalingen die aan mijn account waren gekoppeld, met een correctie van de activiteiten met betrekking tot mijn account. Vrijdag 18 juni 2021: in “La Poste” te Cazouls-Lès-Béziers. De weigering om het document te aanvaarden om de bedragen terug te betalen door de collega van mevrouw Villalba, zichzelf verstoppend in haar kantoor en weigerend haar kantoor te verlaten levert het bewijs de laffe en onaanvaardbare houding van de postbeambten. Ook het verwijt van de collega van mevrouw Villaba Béatrice dat er geweld is gebruikt, wat een leugen is waarvoor ik een klacht kan indienen. Er hangen camera’s in het kantoor dus het bewijs is simpelweg voorhanden. Ik vroeg zelfs om de politie of de gendarmerie te bellen, aangezien ik mijn gsm niet bijhad, wat ze weigerde. Haar collega Véronique is ook een vriendin van mevrouw Aouda Kaddour, medewerkster aan het gemeentehuis van Cazouls-Lès-Béziers, met eenzelfde laffe houding. Een eerder ingediende klacht toont aan dat deze methode wordt beschermd door hun superieuren, ongeacht de klacht. En op mijn klacht dd. 30.05.2020 tot “xavier.dumay@labanquepostale.fr ” om een klacht in te dienen tegen de “foute houding” door leden van “La Poste”, wordt niet gereageerd. In alle facetten van fatsoen, oprechte aktie en respekt mislukt het “management” van de bank “La Poste”. Het is duidelijk dat de houding van de “medewerkers” van La Poste in Cazouls-Lès-Béziers en Béziers niet voldoet aan de vereisten die nodig zijn om een “betrouwbare” werking te garanderen. Gesteund door een corrupt beleid.
En ik voeg de onregelmatigheden toe met betrekking tot de onroerendgoedbelasting (van 148 € – > 545 €) en de huisvestingsbelasting (van 131 € – > 324 €), met leugens en beschuldigingen van mevrouw Aouda Kaddour, “bediende” aan het gemeentehuis van Cazouls-Lès-Béziers. Dit met betrekking tot de malafide houding van de heren Fabrice Permal, Bessiere Philippe en Mr Capmal, werkend voor de publieke financiële diensten. Vervolgens komen meerdere bedienden, werkzaam voor de gemeente, onverwittigd mijn woning bekijken. Daarbij betreden zij zonder toestemming een privéplaats. Illegaal dus! Ze zijn zich ervan bewust dat Philippe Vidal, de burgemeester, hun volledige bescherming biedt, legaal of illegaal. De hypocriete houding van dhr. Ribera Salvador bevestigt overduidelijk dit gegeven.
Waarom moet ik betalen voor een situatie die niet is veranderd? Maar moet ik de leugens van de heren Fabrice Permal, Bessiere Philippe en Mr Capmal, bedienden van het SIP DE OUEST HERAULT CENTRE DES FINANCES PUBLIQUES, accepteren. In “samenwerking” met lakse medewerkers aan het stadhuis van Cazouls-Lès-Béziers. Ze praten over een terras maar … Ik heb geen terras. Er wordt vermeld: “ het terras dat door de landmeter op 8.6.2018 is opgemerkt (luchtfoto). Zelfs in 2024 ben ik nog steeds op zoek naar het terras. Hou er rekening mee dat dit een bestaand huis is, niks is aangepast en dat alle gegevens geregistreerd zijn. Van hypocrisie gesproken.
In een brief van het Nationaal Instituut voor verkeer en mobiliteit informeert mevrouw Carolyne Charlet mij in een brief ontvangen op 24.3.2021 (datum brief 6.3.2021 ??????) over het verlies van 6 punten op mijn Franse rijbewijs ontvangen op 16.1.2021. Datum overtreding: 15.08.2019!!! Ik had toen een Belgisch rijbewijs. Het is niet mogelijk iemand te veroordelen over rechten die hij niet bezit op het moment van de overtreding!! Ik heb mijn rijbewijs terug ontvangen … 1 jaar en 4 maanden te laat. Dit is illegaal en strafbaar en toont eens te meer de hypocrisie en corruptie bij de Franse instellingen. Het is werkelijk ongelooflijk dat dit in de 21e eeuw nog steeds mogelijk is.
Op zondag 5 maart 2023 zijn mijn gegevens (documenten, foto’s, word, …) verwijderd door belangenpersonen van FREE – Frankrijk. Het is duidelijk dat de Franse overheid (na eerdere illegale verrichtingen SFR – La Poste Cazouls-Lès-Béziers) alle belastende gegevens wil wissen. De laatste weken namen de onregelmatigheden op mijn computer toe, waarbij zelfs een email werd verwijderd terwijl ik deze aan het opmaken was.
Ook is op donderdag 9 maart 2023 om 15.24h opnieuw een klacht geweigerd (cfr. main courante 4.8.2021) door de plaatselijke rijkswacht (gendarme Belkhodja Arnaud). Op de vraag om een afspraak te maken met de overste van de brigade werd geweigerd. De betrokken gendarme probeerde duidelijk meerdere leugens uit zijn mouw te schudden maar realiseer je dat de brigade amper bezoek heeft en een eerder bezoek omwille wantoestanden (cfr. main courante 4.8.2021) reeds aantoonde dat een oprechte houding hier niet aan te treffen is. Er is een document (main courante) opgemaakt door dhr. Belkhodja Arnaud, dat zelfs niet als klacht wordt behandeld en geen enkele justiciële waarde heeft, waarbij opnieuw wordt vastgesteld dat het niet mogelijk is de feiten op het document te vermelden zoals door mij verwoord. Belangrijke gegevens niet vermeld en telkens probeert de gendarme mij zijn woorden in de mond te leggen, terwijl hij totaal niet op de hoogte is van de door mij geschetste situatie en waarbij het duidelijk is dat hij de plaatselijke corrupte toestanden probeert te beschermen.
Er was gevraagd een PV op te maken en die indruk gaf hij in eerste instantie aan, maar uiteindelijk bleek hij een “main courante” te hebben opgemaakt. Ook wordt opnieuw vermeld dat het opgemaakte document niet als klacht kan dienen, wat duidelijk de hypocrisie aantoont die hier heerst onder de ordediensten. Er kan geen enkel respect gerelateerd worden aan de regionale ordediensten en zelf zijn zij niet bewust dat zij gevaar creëren voor zichzelf en voor hun collega’s. Uiteindelijk kan er geen enkele geloofwaardigheid worden geschonken aan wat er hier ook wordt vermeld of verteld, hetzij door ambtenaren, hetzij door de ordediensten, hetzij door de burgemeester, hetzij door de plaatselijke bevolking, … . Dit mag gelinkt worden aan voor de hand liggend gebrek aan intelligentie, het onvermogen tot begrijpen en inschatten van situaties en een gebrek aan maturiteit en verantwoordelijkheid.
Wie heeft hier baat bij?
Er bestaat zoiets als “De rechten van de mens” en “Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens” in Straatsburg. Echter, na vele decennia moeten we vaststellen dat recht en wetgeving onder de noemer kapitaal vallen. Corruptie en hypocrisie ten top. Het liberalisme gaf de voorzet, nu moet iedereen maar volgen. Na een kortstondig verblijf in Straatsburg kan je er ook niet naast kijken. Het “Europees Hof voor de Rechten van de Mens” … ja, inderdaad, het is een kapitalistische bedoening. Het gebouw en zijn omgeving geven het antwoord op alle vragen omtrent recht nl. kapitaal. Daar waar recht zijn nederigheid moet aantonen in zijn verbondenheid tot mens en maatschappij. Wat duidelijk niet het geval is. Niet het recht beslist, maar het kapitaal.
Dit ter inleiding. Bijgevolg leek het mij uitdagend een site over mijn geboortestad te ontwerpen, en zo ook mijzelf met mijn eigen ik te confronteren. Het verleden, het heden en de toekomst. Zich verdiepen in het verleden van een prachtige stad als Gent is waarachtig een beleving op zich. Denk ik met weemoed terug aan de jaren 1980, toen ik op mijn fietsje dagelijks het traject aflegde van Wondelgem richting het Sint-Joriscollege aan het Steendam. ’s Morgens heen naar school, ’s middags wederom naar huis om in alle haast wat te eten om vervolgens met een volle maag terug naar school te fietsen. En ’s avonds hetzelfde parcours terug. Steeds met veel plezier en in weer en wind. Hier en daar de aarde wat vaster aanrijdend op een gedeelte van een toen nog niet gerealiseerde fietsroute nl. het Westerringspoor te Wondelgem, grenzend aan de achtertuin van de woning van onze ouders. Om vervolgens een vlotter asfaltgedeelte te berijden richting Wondelgemstraat, afhankelijk het gekozen parcours, maar eens in het centrum van Gent waren er vele kasseien te trotseren. Met een aanhoudende nieuwsgierigheid naar wat op mijn reisroute de vele historische gebouwen en imposante herenwoningen te verbergen hadden. Een historie waarbij het onmogelijk is in detail de vele ontwikkelingen en gebeurtenissen te beschrijven, maar waar de logica vereist dat een Gentenaar tenminste zijn stad kent. In ieder geval weet ik nu wat meer te vertellen over het reilen en zeilen wat de “Fiere Stede” betreft. Een echte Strop ben ik echter niet. Mijn ouderlijke roots liggen namelijk te St.-Kruis-Winkel en Moerbeke-Waas. Blijkbaar ben ik dan volgens de Gentenaars meer een “boerke”. Figuurlijk dan want zoals het een echte boer betaamt heb ik namelijk nooit het geluk gekend eens een koe te mogen melken.
De Grensstraat 109 – 9000 Gent. Met mijn excuses vooreerst aan de huidige bewoners want deze hebben geen enkele affiniteit met dit verhaal. Waar het voor mij allemaal begon en waar ik waarschijnlijk ook verwekt ben. Al hebben mijn ouders nooit enige verklaring afgelegd over hun seksuele aktiviteiten. Ons vader vragen of hij nog zou weten waar ik zou kunnen verwekt geweest zijn zou hem allicht nog meer in verwarring hebben gebracht. Langs de andere kant had ons moeder zoveel aan haar hoofd dat ze al haar wippartijen wellicht niet meer herinnerde. Dus laat mij maar ervan uitgaan dat ik in hun slaapkamer in alle stilte ben verwekt. Trouwens, er liepen al acht kleine Apertjes rond dus zo maar eventjes de broek af en moeder “in de draai” van een boring voorzien zal wellicht niet meer van toepassing geweest zijn met al die toeschouwertjes in de buurt. De “Aaaach’s” zullen allicht wel minder luid geklonken hebben. En de opening was al verwezenlijkt waardoor het liefdespel na al die jaren wellicht meer op routine berustte en ook wel niet meer zo bijzonder zal geweest zijn. Uiteindelijk hebben ze er mij nooit over geïnformeerd.
Op mijn negentiende verliet ik de ouderlijke woonst. In de eerste paats was ik uitgerookt! Kun je het zich voorstellen om, als sportieveling zijnde, je gehele jeugd geconfronteerd te worden met een familie dol op sigaretten, alwaar je de enige bent die niet rookt? In een gezin van 12 leden. 11 tegen 1. Ontwaken waarbij je neus geprikkeld wordt door de geur van sigaretten tot ’s avonds laat, waarbij het plafond langzaam transformeerde tot een dichte, witgrijze rookwolk. TV-kijken, eten en drinken, naar het toilet gaan, een boekje lezen, etc. altijd was er die stank en die rook. Dit 20 jaar lang. Nooit hebben mijn ouders dit gedrag afgekeurd voor hun kinderen. Blijkbaar was ik de enige van het gezin die op de hoogte was van de nadelen wat roken betrof. Nochtans staat op een pakje sigaretten : “Roken kan de gezondheid schaden”. Was ik de enige die het begreep? Mensen zeggen mij dat ik een ernstige blik heb. Hoe zou dat komen denk je? En dan heb ik nog maar een tipje van de sluier opgelicht … ! Spijtig genoeg viel er meer te beleven. En dat was niet om over naar huis te schrijven. Wat ook niet nodig bleek daar ze allemaal betrokken partij zijn. De schade, zowel lichamelijk, sociaal als mentaal omwille een jarenlang aanhoudend getreiter kan nooit vergoed, gecompenseerd of hersteld worden. Gelukkig bezat ik de intelligentie, het inzicht en een psychologische veerkracht die mij toeliet flexibel met vervelende en storende situaties om te gaan. Het steeds op zoek zijn naar positiviteit als reaktie en uitkomst op alle negativiteit, dit van kindsbeen af, maakt een mens nu eenmaal vindingrijk.
Een logische beslissing leek mij, in de mate van het mogelijke, de “plaatsen van onheil” zoveel mogelijk te mijden. Wat mij verplichtte mijn “thuis” op allerlei manieren te ontwijken. Een “thuis” die geen enkele link heeft met een thuis zoals vermeld in de Van Dale, het “Groot woordenboek der Nederlandsche taal”. Ik vergeet nooit de woorden van ons moeder : “Ik kan er niet tegenop. Ze (de heilige zusjes) spreken hier in de woning gezamenlijk af en mijn woorden doen er niet toe. Alles wordt, of ik akkoord ben of niet, in mijn plaats geregeld. Ze proberen ook de woonst te verkopen en mij in een rusthuis te steken.” Bewust of onbewust, indirect gaf ons moeder alleszins de hint dat ze moest geholpen worden.
Het siert de familie geen open kaart te durven spelen. Wat ook de jarenlange wantoestanden met hun vader bekrachtigde. Toestanden met betrokkenheid van de dichtste familieleden, voorzien van een enorm rekbaar geweten, waar de pot constant de ketel verwijt en waar best afstand wordt van genomen. Ook steeds rond de pot draaiend zonder de werkelijke kern te durven blootleggen. Logischerwijze deelde ook ons moeder in de brokken. Zij zal wel niet gedacht hebben dat haar huwelijk zo’n wending zou nemen. Althans, voor zoverre ik mag oordelen over een situatie waar ons moeder weinig of niks over vertelde. Enkel wanneer er eens een fotoboek op tafel kwam te liggen uit vroegere tijden borrelden wat herinneringen op. Maar de oogst aan verhalen was mager te noemen. In ieder geval moeten we “diene goeie, ouwe tijd” van ons ouders ook op een andere manier bekijken en beoordelen, los van alle verwendheid en ongegeneerdheid die de 21e eeuw kenmerkt.
Zelf woonde ik niet in de buurt en probeerde toch, in de mate van het mogelijke, ons moeder bij te staan. Na een gesprek met ons moeder besliste ik opnieuw thuis te gaan wonen tegen een overeengekomen huurprijs. Zodat ons moeder tenminste in haar woning kon blijven wonen en zij wat meer gevrijwaard bleef van negatieve invloed vanwege haar toch zo lieve dochtertjes. Het deed en doet mij nog steeds denken aan een Amerikaanse televisieserie nl. “Witches of East End”. getransformeerd naar “Witches of the Grensstraat”. Want dat meerdere zussen echte “witches” zijn, dat staat buiten kijf en kan ik volop beamen. Al lijkt “bitches” mij een betere en meer geschikte woordkeuze.
Daarbij had ik wel aangegeven dat ik de woning en tuin zou opknappen en dat ons moeder alles maar moest vergoeden, in de mate van het mogelijke wel te verstaan. Vergoeden staat in relatie tot het betalen van wat nodig was, om aan te schaffen voor verbetering of onderhoud. Er is nooit enige vergoeding gevraagd voor persoonlijke arbeid of dienst. Van kindsbeen af heb ik nooit enige frank of euro aangenomen voor geleverde diensten wat de familie betrof, dus ook niet voor broers of zussen.
De familiale woonst moet je bekijken uit het perspectief van een opbrengsteneigendom voor alle leden van de familie. Dit in relatie tot de lamentabele toestand waarin de woning zich bevond. Het mag gerust een schande worden genoemd. Voor kritiek staan meerdere zusjes altijd op de eerste rij, om dan te moeten concluderen dat ze de woning gewoon laten verkrotten. Het praten gaat nu eenmaal makkelijker in vergelijking tot daden. Maar nogmaals, het gaat hier over een opbrengsteneigendom. Iets wat je moet onderhouden aangezien enerzijds de waarde ervan na verloop van tijd stijgt, maar anderzijds door geen of slecht onderhoud in waarde daalt. En dit valt hun doodgewoon niet uit te leggen. Een zoveelste bevestiging van hun gebrek aan logica en intelligentie daar ze elke euro zouden omdraaien vooraleer hem uit te geven, maar wanneer er een situatie voordoet waarbij een familiale eigendom, die door middel van gezamenlijk familiaal initiatief een maximale verkoopwaarde kan worden bekomen, dan is niemand te bespeuren. Overleggen heeft geen zin want in de eerste plaats staat een Aper niet open voor logica en leidt hun jaloersheid en onwetendheid altijd tot afkeur.
Ja, de heilige zusjes Anja Aper , Hilde Aper, Brigitte Aper, Nadine Aper en Carine Aper op kop, de spijkers van ons moeder haar doodskist. Hun hele leven lang ons moeder getreiterd, gepest en beladen met excuses en leugens, om vervolgens voortdurend geconfronteerd te worden met de ene na de andere teleurstelling door haar dochtertjes, tot in haar doodskist. Zelfs in het hospitaal waren ze voortdurend aan het kibbelen tijdens ons moeder haar doodstrijd. Het toont hun onvermogen naar omstandigheden een gepaste houding aan te nemen en zaken op een aanvaardbare manier af te handelen.
Deze zussen, die elkaar niet kunnen “luchten” maar uit miserie steeds toenadering tot elkaar zochten/zoeken, rookten sinds hun jeugdjaren. Ik was de enige in het gezin die niet rookte en sportief aktief was. U zal wel begrijpen dat ik mijn redenen had om deze “dames” niet te “luchten”. Ook mijn twee broers waren verzot op die stinkstaafjes. Daarbij moest ik die ondraaglijke sigarettengeur van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat maar verdragen. Zo’n 20 jaar bewust schending van mijn lichamelijke en mentale gezondheid. Kan ik hier een schadevergoeding voor vragen?
Zelfs tijdens het slapengaan was het tevergeefs vragen om de muziek of televisie wat stiller te zetten. “Wie peizde gei wel dadde gei zeit. Snotneuze.” (Wie denk jij wel dat je bent. Snotneus.) Kun je het zich voorstellen hoe je daarbij ook nog moet studeren in zo’n omgeving? Het was alleszins geen sinecure.
“Als ’t eu niet anstoat, zet eu buiten”. Als het je niet aanstaat, zet u buiten. Dat was het antwoord van één van de zusjes toen ik vroeg om niet te roken tijdens de “schafttijd”. Onbijten, lunch, avondmaal, … het maakte voor velen niet uit. Ja, ook mijn vader rookte tijdens de maaltijden. Ik keek hem aan en zijn blik had dezelfde uitstraling als die van een liberaal politicus nl.: “Ik heb de macht. Ik beslis. Jij kan mij niks maken”. En ik dacht gewoon: “Je bent een klootzak.” Vreemd genoeg speelt deze gedachte telkens door mijn hoofd bij het zien van een “De Croo”. Ongeacht het Alexander is of zijn vader Herman. Het is duidelijk dat liberalen mij niet genegen zijn. De politiek in het algemeen niet. Na eeuwen van evolutie nog steeds geconfronteerd worden met problemen … elke euro aan de politiek besteed is een verloren euro. Ze betalen zichzelf dus dat is wel een probleem dat ze telkens vlug weten op te lossen en telkens aantoont hoe corrupt het systeem is. Politici zijn nu eenmaal de loopjongens van de maffia van het kapitaal, wat ik na 57 jaar ervaring wel mag concluderen. De nodige wetten realiseren en laten goedkeuren ten dienste van het kapitaal. Politiek is wat achter de schermen zich afspeelt, niet wat de bevolking moet vernemen via radio of televisie. Nu, dit terloops. Uiteindelijk had mijn vader dat wel kunnen opmaken uit mijn manier van kijken. Doch … voor zover hij in staat was logische conclusies te trekken. Het was ook aan te raden geen discussies of ruzies uit te lokken met de vrouwelijke familieleden want uit onmacht kon hij je dan met zijn platte hand een slag in het gezicht geven. Alleen al om zijn “verboden handelingen” met zijn dochters waren wij, de jongens, gedoemd uit de buurt van ons vader, “de rechtvaardige rijkswachter”, te blijven. Vergeet niet, bepaalde dochters buitten ook de situatie uit om alles in hun voordeel te beslechten. En waarheid of leugen, dat maakte hun niks uit. Net zoals ik ook steeds denk over liberalen als ik naar hun wanverhalen luister tijdens een televisiedebat of één of ander artikeltje lees in de krant. Nu, persoonlijk staat de politiek, als ik alles overschouw, niet hoog aangeschreven. Het getuigt toch van onbekwaamheid dat zij zichzelf gaan beoordelen als “politiek intellectuelen”, maar waar jammer genoeg elke vorm van bewijs ontbreekt of kan geleverd worden. Na eeuwen van evolutie zijn ze nog niet in staat te regeren op een aanvaardbare manier. Er zijn nu eenmaal geen problemen, die worden enkel door de politiek veroorzaakt. Als je in de jaren 1950-60 de ruimte kan invliegen en op de maan landen, hoe kan in hemelsnaam een eenvoudige aardse discussie onopgelost blijven?
Ter info : Per einde juni 2024 bedroeg de schuld van de federale staat 521,609 miljard euro, meer dan het jaarlijks bbp en dus meer dan de welvaart die ons land op jaarbasis creëert. In netto-termen (na aftrek van de plaatsingen en de effecten in eigen bezit) nam de federale staatsschuld in juni toe met 4,02 miljard euro, tot 501,394 miljard euro. Politieke logica, nietwaar?
Als ik wou studeren dan moest ik het momentum pakken. Zoals eerder vermeld was dat geen sinecure. Dus na school begon ik altijd direkt aan mijn huiswerk. Ik was éen van de eersten thuis. Zo kon ik mij volop concentreren en dan had ik alvast ’s avonds geen schrijfwerk meer te verrichten en had ik mij enkel te schikken naar de omstandigheden om “mijn lessen te leren”. Dat was niet zo evident want er was wel altijd iemand die muziek wou luisteren en er was altijd wel iemand die tv wou kijken. Of discussieren. De slaap- en studiekamer voor de jongens was boven de living gelegen. En aangezien het plafond van de living voorzien was uit houten balken met sierplaatjes en de vloer in de slaapkamer uit parket, kon je gewoon mee discussie voeren. Je hoorde alles. Waren er ook nog de buurvrouw en haar dochter die meerdere malen per week kwamen “socializen” in die beruchte living … . Het hek was helemaal van de dam. Temeer de buurvrouw over een luide, grauwe rokersstem beschikte die je voortdurend uit concentratie bracht. En aangezien haar man haar verbood te roken, vonden de buurvrouw en haar dochter het logisch bij de buren aan te kloppen in de Grensstraat 109. En zo kon ons moeder ook eens haar zinnen verzetten en haar hartje “luchten”. Alhoewel de ongezonde rokerslucht haar hartje meer kwaad deed dan goed. Hoe later het werd in de avond, des te meer het nut van een plafond mij onduidelijk bleek. In ieder geval was er “beneden”, op het gelijkvloers, geen plafond meer te zien. Verborgen achter een mistbank die zich in de hoogte had geformeerd.
Als moeder geconfronteerd worden met het feit dat haar jongste dochter aids heeft opgelopen! Eerlijk gezegd, de teleurstelling was groot en een mens wordt er minstens weemoedig van. Op dat moment stond de geneeskunde, wat aids betrof, ook niet zo ver als vandaag. Het is de grootste belediging waarmee je een moeder kunt confronteren. In ieder geval stelt zich de vraag of een remedie moet worden uitgevonden voor mensen die zich kenmerken door sexueel wangedrag. Uit financieel oogpunt zou je kunnen zeggen : “ja”. Wat dat afkeurend gedrag betreft zou je kunnen zeggen : “Nee”. Vergeten we de vele “onschuldigen” niet die door “schuldigen” hun onschuldigheid verloren. Waarbij logica zijn kop opsteekt nl. als gevraagd wordt voor een veilig sexueel gedrag, wat verstaan jullie daaronder? Er zijn geen excuses voor AIDS. De verantwoordelijkheid ligt altijd bij jezelf. Excuses zijn overbodig. Tenzij er overmacht kan worden ingeroepen zoals een verkrachting.
Maar als in een later stadium meerdere verhalen je ter ore komen over wat zich allemaal heeft afgespeeld, dan mag dit geen verwondering opwekken. Een anekdote. A.A. betrok nl. een appartementje in de buurt van de “Charlatan”, in de buurt van het St.-Jacobsplein. Het was een oude schoolvriend, GVDV uit Mariakerke, die mij opbelde en vroeg dringend af te spreken. Hij wou niet zeggen waarom maar hij vond het belangrijk mij eens te spreken onder vier ogen. Wat bleek? A.A. wou met hem tussen de lakens duiken maar GVDV stond erop dat beiden eerst een HIV-test zouden uitvoeren. Vervolgens bleek de heilige A.A. positief. Zo werd ik indirekt op de hoogte gebracht dat zusje positief had getest op AIDS. GVDV mag zich gelukkig prijzen nuchter te hebben gehandeld. De vraag is alleen : “Heeft A.A. meerdere slachtoffers gemaakt?” Zo eenvoudig is het. Gewoon de lakens induiken met de verkeerde persoon en duidelijk met de verkeerde aanpak. Hoe ga je in hemelsnaam je kinderen bewust maken over de gevaren bij geslachtsgemeenschap wanneer je zelf, volledig op de hoogte zijnde van de gevaren van “vrije en onbeschermde seks”, nalaat de nodige voorzieningen te treffen?
Van hetzelfde laken een pak. K.G., de man van A.A., eveneens met het aids-virus besmet. Ze hebben elkaar dan ook tijdens een bijeenkomst voor met aids besmette personen gevonden. En dat ze niet alleen zijn bewijzen de cijfers in 2023. Wereldwijd lopen er 39 miljoen mensen met hiv rond. Sinds het begin van de epidemie tellen we zo’n 40 miljoen doden. Het aantal nieuwe infecties in 2022 : 1.3 miljoen!
Wanhoop zoekt uitzichtloos. De stoere verhalen van K.G. laten vermoeden dat hij het eveneens niet zo nauw nam qua preventie wat zijn amoureuse escapades betrof. Ook het respekt voor het vrouwelijk geslacht was/is dan ook beneden alle peil. Een echte liberaal met een grote mond en veel pretentie. “k Moet morgen wirken”, liet hij zich dikwijls ontvallen. Daarmee bedoelde hij dat hij de dochter van zijn zus naar school moest voeren en andere onbeduidende “opdrachten”. In ieder geval, ik heb hem nog nooit zien werken of sporten. Zou die liberale ingesteldheid er iets mee te maken hebben? We mogen ons terecht afvragen of hij geen meerdere slachtoffers heeft veroorzaakt. Nu, zijn zusje lief zal hem wel beschermen.
C.A., de betweter binnen onze familie Aper, heeft het haar moeder onmogelijk gemaakt na haar faillissement. Daarbij is ze met haar kinderen bij ons moeder gaan inwonen, waarbij de problemen zich opstapelden. Ze was alles kwijt en bezat geen euro meer. Dus ons moeder kon niet rekenen op enige vergoeding maar moeder deed haar plicht, waarbij ze het voornamelijk belangrijk vond haar dochter en kinderen een thuis te geven. Nooit heeft iemand daar opmerkingen over gemaakt. Wel zijn er tijdens die periode verschillende verdachte situaties vastgesteld. Hierbij laat ik het woord aan Martine Aper en haar man Filip Perot, gewezen commissaris bij de rijkswacht, die hiervan op de hoogte waren. Zij lijken mij dan ook de aangewezen personen enige klaarheid te verschaffen aangaande deze “verdachte omstandigheden” aangezien Martine op amper 100m van de ouderlijke woonst woonde/woont en meerdere dagen per week haar moeder bezocht.
Nu, gedurende mijn gehele leven, ondertussen 57 jaar, zijn meerdere van deze vrouwelijke “bloedverwanten” trots op hun schandalig gedrag dat zich kenmerkt door leugens en excuses, waarbij bij sommigen hun sexuele excessen de nodige vraagtekens moet geplaatst worden aangaande aanvaardbaar sexueel gedrag en instelling. We spreken over aids, zelfmoord, een kind zonder vader, kinderen bij verschillende vaders, … . Het zijn onmensen met een zieke mentaliteit.
Waren er het liegen en bedriegen. Ongegeneerd. Veel geloofwaardigheid mag je er alleszins niet aan schenken. De verhalen over het verleden van de zusjes kenmerken zich door een camouflage van omstandigheden, gekruid met persoonlijke verzinsels en fantasie. Wat zich daar nu eenmaal heeft afgespeeld kan niet in 1 boek worden samengevat of in 1 film worden weergegeven. Die zeven “zussen” hebben enorm veel te verbergen. Mocht elkeen zijn verhaal uitbrengen, je bekomt zeven verschillende versies. Zeven verschillende boeken over identieke ervaringen. Wat meerdere van die zusjes aan fantasie en leugens weten te verspreiden grenst aan het ongelooflijke. Daarbij schamen ze zich niet om derden zwart te maken waarbij zij zichzelf proberen te vrijwaren van alle schuld en betrokkenheid. Het zou al bij velen de wenkbrauwen doen fronsen mochten de zusjes in alle eenvoud zichzelf voorstellen.
Het opmerkelijkste maar ook strafbaar feit was de foute relatie met hun vader. Vandaar ook hun kenmerkend hypocriete gedrag. Laat hun allen eens een wijntje proeven en de tongen zullen wel loskomen. En in vele gevallen leidde dit tot hoog oplopende meningsverschillen en knallende ruzies. Ontkennen kunnen ze niet want hun ervaringen met die “pater familias” hebben ze meer dan eens bevestigd. Echter, een “pater familias” in de ware betekenis van het woord was hij niet. Mocht iedereen bij aanvang de kaarten open op tafel hebben gelegd, dan namen ze in ieder geval voor zichzelf een pak last weg. Dat bleek nu eenmaal een utopie waarbij het verbergen van de realiteit de bron is van een blijvend zoeken naar excuses die leiden naar leugens om zo een antwoord te bekomen voor het hoe en waarom van hun gemene en valse instelling. Het is eveneens hun natuur niet om zomaar alles op tafel te smijten. Dat hebben ze nooit gedaan en daar zijn ze ook niet toe in staat. Zoals aangegeven kan en mag je er niks van geloven.
Ikzelf heb ook fouten gemaakt en wil die gerust allemaal delen. Daar heb ik totaal geen probleem mee. En het liefst met alle betrokken partijen erbij. Vergeet niet dat vele criticasters zichzelf als ideaal bestempelen doch dat geen enkel mens vrij is van zonden. Zullen we justitie, de politiek, de ordediensten, … er eens bij betrekken? Eén pot nat. Wanneer je zoals ik zeven dagen op zeven aktief bent voor het werk, voor de sport, voor school en avond- en bijscholing, dan maak je veel mee. Maar vele van mijn verhalen zijn tot nut van de lachspieren. En dat zal bij meerdere van die heilige zusjes niet het geval zijn. Of moet ik geilige zusjes zeggen? Excuseer mij maar waardering was nooit van tel aangaande de familie.
De Grensstraat 109 dus. Aan de rand van Gent, grenzend aan Wondelgem, tussen het Dracunaplein en de Westerbegraafplaats. Een straat met geschiedenis daar reeds in de 13e eeuw de Rietgracht, gelegen op het trajekt van de Grensstraat, het rechtsgebied van Gent afbakende, bekrachtigd halverwege de 16e eeuw door de Karolijnse Concessie. Een mooie omgeving waar stad en natuur verenigd worden. Richting centrum Gent volop behuizing, richting Wondelgem kon je meerdere weiden aantreffen met koetjes, schaapjes en paardjes. Vandaag de dag gescheiden door de stedelijke fietsroute gelegen op het vroegere trajekt van het Westerringspoor. Deze spoorweg was in 1923 afgewerkt en deed dienst tot in 1952. Met o.a. stopplaatsen aan de Drongensesteenweg, de Fluweelstraat aan de Brugsesteenweg te Mariakerke, de Eeklostraat (toen Eecloweg) en (toenmalige) Lindestraat. Na het slopen verrees op de vrijgekomen ruimte ondermeer de Watersportbaan en de Blaarmeersen. Een deel van de verhoogde spoorwegberm kun je nog aantreffen in het Stedelijk Natuurgebied Bourgoyen-Ossemeersen.
Vestigen we verder onze aandacht op de Grensstraat 109, waar dus ooit eens de familie Aper-Buysse huisde. Een moeder, huisvrouw Maria Buysse, geboren te Sint-Kruis Winkel dd. 1934 en een vader, rijkswachter Cyriel Aper, geboren te Moerbeke-Waas dd. 1927. Met nog eens 10 kinderen erbij. Astublieft. “Rudy vindt het fijn, de negende in de rij te zijn. Tot grote vreugde van Christelle, Carine, Erwin, Carine, Martine, Nadine, Brigitte, Chris en Hilde”. Zo stond het vermeld op mijn geboortekaartje. Dat bleek allemaal gelogen. Het was dan ook gedrukt. Zelfs zonder mijn toestemming. Al typeert het wel hun instelling. Liegen. Het doet mij aan de politiek denken. Meer en meer wordt onze vrijheid beperkt en meer en meer wordt ons privé afgenomen en het leven door derden geregeld. Beslissingen voor een ander nemen, genietend van een bevoorrechte machtspositie. Zo is het wel eenvoudig. En dit allemaal onder de noemer “Democratie”. De mens wordt voortdurend bij de neus genomen zonder voorgaande. Als we de geschiedenis er even bijhalen moeten we jammer genoeg constateren dat het meerendeel van de mensen zich totaal niet bewust zijn van hoe hun privéleven gecontroleerd wordt en op verlerlei manieren getracht wordt dit af te nemen. Daarbij neemt de nietsvermoedende burger een houding aan die zich kenmerkt door een zekere lichtzinnigheid waarbij hij/zij bv. zoals bij verkiezingen, een voorkeur te uiten voor iemand die ze kennnen, voor iemand die hun enig voordeel kan opleveren of voor iemand die zonder meer geschikt lijkt. Of hij/zij gaat helemaal niet stemmen. Waarbij de essentie van verkiezingen onduidelijk blijkt en duidelijk zoek is. En bijgevolg het resultaat manipuleerbaar, onrechtvaardig en onaanvaardbaar is.
Het is alleszins raar te moeten vaststellen dat er zich in 2024 nog problemen voordoen, dit in relatie tot evolutie. Dat is enkel aan politiek en justitie te danken, “de vertegenwoordigers van het kapitaal”. Vergeten we de kerk en de media niet te vermelden. Zo bekomen we de 4 pijlers van maatschappelijke controle en beïnvloeding. De middeleeuwen indachtig. We zijn mooi op weg naar een totale vernieling van de planeet aarde. De gewone burger krijgt de grootste rotzooi te vreten, natuurgebieden worden vernield en het landschap volgebouwd, gesterkt door een geforceerde toevloed van vreemdelingen onder de noemer “vluchteling”, die als excuus moeten dienen voor de vele onregelmatigheden die plaatsvinden. De luchtkwalitieit is zorgelijk, aan media kan geen enkel vertrouwen worden geschonken, manipulatie van omstandigheden, etc. We worden zo misleid. De kapitalistische diktatuur heeft totaal geen grenzen en zit in een te ver gevorderd stadium om het een halt toe te roepen. Iets zegt mij dat dit verkeerd gaat aflopen. Op school werd je geleerd dat mensen die zich niet konden schikken naar de leefgewoontes van de gemeenschap andere oorden opzochten om een nieuwe gemeenschap te stichten. Nu zie je een geforceerde aanwerving van vreemdelingen onder invloed van het kapitalisme, die het karakter en de waarden van een bevolking volledig ondermijnen. Een tegenstrijdigheid die de logica totaal niet respekteert. Het kapitalisme doodt en vernielt. Het kapitalisme zal doden en vernielen.
Terug naar de Grensstraat. Ons moeder viel weinig te verwijten. Alhoewel. Zij stond dag en nacht klaar voor haar kinderen. Haar beslissingen echter … . Kinderen dien je te volgen in hun talenten. Talenten kunnen niet opgelegd worden. Wat voor elk individu geldt is eigen waarde door gedrag en kunde. Woorden zijn overbodig. Het is pure logica dat talent en waarde rendeert. Moedertje lief dacht voor mij te moeten beslissen wat mijn toekomst betrof. Terwijl ik dagelijks alle sporten beoefende zoals voetbal, fietsen, tennis, lopen, basketbal, biljarten, etc., en ik ervan uitging naar de sportschool te mogen gaan, vond ons moeder het nodig mijn toekomst in duigen te laten vallen door mij naar het Sint-Lievenscollege te sturen. Haar uitleg : “Wij hadden ook niet te kiezen als we jong waren. Wij luisterden naar onze ouders.” Allemaal zever natuurlijk. Ons moeder is van 1934. Die vooroorlogse periode ga je niet vergelijken met toestanden dd. 1980. Nu, gedurende geheel mijn jeugd zal moedertje lief, vooral wat school betrof, steeds beslissingen nemen waar ik niet achter stond. Zij heeft dan ook mijn jeugd en toekomst volledig verpest. Waar mijn talenten als kind al duidelijk waren, heeft ons moeder door haar onbekwaamheid en jaloersheid een mooie toekomst voor haar kind afgenomen. Een houding die haar kroost grotendeels typeert. Had ze maar de pil genomen.
Ja, de familie Aper. Heerlijk. Een gezin, zoals eerder vermeld, met 10 kinderen. 7 dochters en 3 zonen. Ik heb er niet voor gekozen. Zij, mijn ouders, hebben mij gekozen. Had ik het geweten, ik had een verbodsbord geplaatst: “Verboden te bevruchten”. Maar ik had toen nog geen verf en verfborstel. En hout voor een bordje was er ook al niet. Uiteindelijk was er ook geen plaats voor een bordje. En dus geschiedde het kwaad. De vaderlijke spermacel had de moederlijke eicel niet meer kunnen ontwijken en ja, de zygote was een feit. Het ergste is … je hebt niks meer in te brengen. Nederig moet je je ontwikkeling ondergaan. Zo’n negen maanden lang. Ik herinner het mij niet meer. Waarschijnlijk te lang geleden. Alles bij elkaar genomen leek het mij beter indien ons vader een knoop in zijn lul had laten leggen. Dan had ik al die lullige toestanden niet moeten meemaken.
We gaan de wat ruigere kant op. Mocht respekt je vreemd zijn dan ben je bij de familie Aper altijd welkom. Schijnheiligheid troef. Mensen die hun zwakheden en onvolmaaktheden niet aanvaarden en vervolgens hun medemens voortdurend gaan bekritiseren om hun jaloersheid en bekrompenheid nog wat meer in de verf te zetten. Vraag hun zeker niet om ermee op te houden want dan ben je zowiezo het volgende slachtoffer. Het “liberaal zijn” indachtig. Als kind was ik al vlug bewust van dit afkeurend gedrag en stelde ik mij voortdurend de vraag: “Waarom?” Iedereen is wie hij is en dat heb je te accepteren. Het was en is ongelooflijk, zo’n vreselijk denigrerend gedrag. Ja, zo ben ik opgegroeid. En kijk. Onze maatschappij vertoont een gelijkaardig gedrag. Blijkbaar voelen velen zich superieur ten opzichte van anderen. Mogelijks een liberaal karaktertrekje. Daar waar het leven gewoon vraagt elkaar te aanvaarden en te helpen. Hebben 2 oorlogen jullie niks duidelijk gemaakt? Klaarblijkelijk niet. Verwendheid is de ziekte van de 21e eeuw. Elk kind zou met oorlog moeten opgroeien om het nutteloze van verwaandheid duidelijk te maken. Laat Poetin dus maar komen. Het zal alleszins het waardevolle van het waardeloze scheiden. Vergeet niet dat tijdens de tweede wereldoorlog vele families met van die verwende gastjes het hazepad kozen en hun vaderland, die hun alle geluk en weelde had gebracht, in de steek lieten om veiligere oorden op te zoeken aan de andere kant van de wereld. Om na het einde van die wereldoorlog terug te keren om hier opnieuw proberen de lakens uit te delen. Dat typeert ergens het “liberalisme”. Een grote mond, een klein hartje. Profiteren als het goed gaat en de gluiperd spelen als het minder gaat.
Zullen we er eventjes de media bijhalen. Goedele Liekens die vibrators aanprijst, tips voor vakantieseks, vreemdgaan, … het liberalisme ten top. Ik denk dat elk nuchter persoon zijn privé wel op prijs stelt en geen tips hoeft te krijgen op dat gebied van iemand die zichzelf belangrijk vindt en de hemel inprijst. Ik krijg de indruk dat zij zich voordoet als een prostituee met 40 jaar wipervaring die zich geroepen voelt advies te moeten verstrekken aan marginalen en minder-begaafden. Vergeten we hier vooral de jeugd niet die dit dagelijks tussen zijn boterham krijgt gesmeerd. Zal je maar opvoeding proberen geven aan je kinderen en op school discipline en voorbeeldig gedrag opleggen, waar dit gegeven volledig verstoord wordt door een aandachtsziek pretentiewijf. Echter, er zijn heden ten dage meerdere situaties die we mogen aankaarten. Bekijken we het Nieuwsblad en lees ik : “Van erotische spelletjes tot experimenteren met fruit.” , “Haar met zichzelf zien spelen is lekkerder dan masturberen in mijn eentje”, … . Natuurlijk moeten we ons ook bewust zijn dat elke aandacht dat hieraan gegeven wordt reclame is. En zo draagt de gehele maatschappij hier een verantwoordelijkheid die mooi wordt genegeerd. Waarbij de overheid alle schuld draagt aangezien de grens van tolerantie jaar na jaar verlegd wordt en we duidelijk richting een allesaanvaardbare omgeving evolueren, met alle gevolgen van dien. Vele verantwoordelijken knijpen een oogje toe en dichten de oren wanneer kinderen van zeven jaar, die zich bewust zijn van hetgeen waarmee zij geconfronteerd worden, situaties kunnen lezen en aanschouwen die zij totaal niet kunnen snappen en die niet geschikt zijn voor hun jeugdige leeftijd.
En is dit mooi te vergelijken met een appel die is aangetast door rotheid. Eens de rotheid in de appel, is de appel gedoemd tot rotheid.
Waarschijnlijk zijn mijn liberale zusjes een vurige fan van Goedele. Aids, vaderloze kinderen, incest, … zij weten er over mee te praten. Wel raar dat ze openstaan voor alle misbruik maar wanneer je er een opmerking over maakt proberen ze je de grond in te boren en neemt een schijnheilig gedrag de bovenhand. De waarheid kwetst en dat verdragen ze nu eenmaal niet. Is het dit wat ze liberaal correct noemen?
Het geluk zit hem nu eenmaal in de eenvoud. Niet in het kapitaal. Niet in het aantal auto’s en/of woningen. Gewoon. ’s Morgens opstaan, ontbijten, de krant lezen, radio luisteren, door studie kennis vergaren of werken gaan en genieten van je dag. Meer is het niet. Pluk de dag. Want op een dag zal voor ieder van ons de zon niet meer opgaan. Kijk maar eens naar wat er zich allemaal in de wereld afspeelt, waarbij in 2024 één op de zes mensen geconfronteerd worden met gewapend geweld in ca. 50 conflictlanden. Oorlog maakt ook deel uit van evolutie.
Thuis was het zeker niet aangenaam. Wat voor mij aanleiding was om het leven anders te bekijken en te genieten van elke dag in alle omstandigheden. Ooit heb ik tegen ons moeder gezegd : “Waarom 10 kinderen? Doe eens normaal! 2 of 3 kinderen is toch meer als genoeg”. Dit als reaktie op die continue wantoestanden en miserie in de familie. Als excuus gaf ons moeder aan : “Maar … ik gebruikte de pil niet”. Ik reageerde : “Ja, dat is wel duidelijk”. Het leek mij meer een smoes. Eertijds waren de kroostrijke gezinnen vooral landbouwersgezinnen, waarbij elk zijn nut had voor het vele en zware werk. In de stad waren kroostrijke gezinnen mij eerder vreemd.
Vervolgens mocht ik als enige van 10 kinderen naar het St.-Lievenscollege in de Eeklostraat te Mariakerke. Ik liep aanvankelijk school aan het toen nog beruchte “Van Beverenplein”. Heden ten dage is het schooltje gekend als “Klimrek Van Beverenplein”. We spreken begin de jaren 1970. Alle broers en zussen liepen daar school. Ook mijn jongste zus. Maar de Rudy moest nu eenmaal naar het Sint-Lievenscollege. Mijn ouders maakten van mij al een uitzondering sinds mijn kindertijd. Nu, dat ik een “buitenbeentje” was, in positieve zin dan, is altijd duidelijk gebleken. Als enige naar het college, als enige sportief (voetbal : 5x kampioen), altijd met de fiets naar school en als enige nooit gerookt. Verder was ik eveneens een groot tuinliefhebber met groene vingers. Een verzorgde tuin nodigt uit. Dat had ik al vlug door. De geur van gras, de geur van bloemen, de buitenlucht, … heerlijk. Ja, als niet-roker kon je mij zelden in de woning aantreffen. Want dagelijks wakker worden door een stinkende, afkeurende geur die je neus indringt en je brein irriteert waarbij je geestesvermogen dit opstandig weigert te accepteren. Het went nooit. Vervolgens ontbijten in een mistachtige omgeving, wat rook blijkt te zijn. Oordeel niet. Je moet het meemaken en “mij” persoonlijk zijn om het allemaal te kunnen vatten en te kunnen beoordelen. Het doet mij denken aan Hitler en het treiteren van krijgsgevangenen. Maar wel 20 jaar lang. Astublieft. Ze hebben mij letterlijk en figuurlijk de woning “uitgerookt”. Echter … er was veel meer aan de hand. De onderlinge jaloersheid, de vele ruzies, de “geheime”, illegale en strafbare situaties met hun vader, etc. Vandaag doen alsof ze de beste vriendinnen zijn bevestigt nogmaals hun valse houding. Door persoonlijke problemen zien ze zich verplicht elkaar op te zoeken ondanks ze elkaar nooit hebben kunnen verdragen omwille hun onderlinge haat en jaloersheid. En dit van jongs af aan. Geef ze elk 5 miljoen euro en ze zien elkaar nooit meer terug. Geveinsd familiaal geluk zou je het kunnen noemen.
Om het met een voorbeeldje wat duidelijker te maken. De jongste zus heeft een vriend. En na verloop van tijd komt die jongste zus tot de vaststelling dat haar vriend ook een relatie heeft met haar oudere zus. En dan is het huis te klein natuurlijk. Vervolgens stapelen meerdere wantoestanden zich op aangaande die relatie waarbij verhalen de ronde doen die de vader van de “minnaar” erbij betrekken. Het typeert een bepaald persoon, die oudere zus, dominant type en psychisch niet correct, haar ganse leven gekoppeld aan dubieuse situaties en foute relaties, wat duidelijk haar kinderen bewijzen, om steeds anderen de schuld te geven van haar zielig gedrag. En als zij geen uitweg meer ziet door haar vele verzinsels, begint ze te wenen. Het is een gebed zonder eind. Vaststellen dat het paard steeds achter de wagen wordt gespannen maakt elke poging voor een positieve discussie overbodig. Met hetzelfde nut als water naar de zee dragen. Miserabel. Ondanks het continu geconfronteerd worden met haar vele gebreken blijft ze de indruk wekken over het programma te beschikken wat het concert des levens betreft. Ze zeggen wel dat wie zijn nest bevuilt erin moet liggen maar ons lieve zusje weet het wel zo aan te pakken dat zij zich steeds de moeite getroost om een ander in haar vuil nest te laten liggen. Maar tijd brengt raad en wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. Nu, achter de wolken schijnt de zon maar die heeft duidelijk schrik zich te laten zien. En zo beschikt elk huisje over zijn kruisje.
Ik mag me gelukkig prijzen om van kindsbeen af, al vlug bewust van alles wat zich om mij afspeelde, een muur te bouwen tussen wat zich thuis afspeelde, privé, en de buitenwereld. Mijn woorden diende ik voortdurend te wikken en wegen. Veel discussie was er thuis niet want een gebrek aan intelligent vermogen verhinderde alle conversatie. Persoonlijk bevond ik mij in 3 werelden. Er was een wereld die de mijne was, er was een wereld die de familie was en er was de buitenwereld. Die drie werelden vroegen ieder op zich om een andere houding. Maar best dat ik geen grote prater was. Dat werd mij ook wel verhinderd door een moeder die gepast en ongepast ons het zwijgen oplegde, naargelang hetgeen wij te vertellen hadden. Was het teveel bezwarend, dan was het al vlug van : “Hoe zou jij dat weten?” of “Als oudere mensen aan het vertellen zijn moeten de jongere mensen zwijgen”. Reacties die heel confronterend waren maar ook respektloos. Een kind bezit wel degelijk intelligentie en logica om reacties te mogen uiten. Wanneer je voelt dat je als het ware uitgesloten wordt voor elke discussie, dan wekt dat na verloop van tijd een opstandigheid op die je terzelfdertijd ook moet beheersen. Want kennismaken met ons moeders rechterhand was best te vermijden. Wat zelden het geval was. Gelukkig maar. Had je iets misdaan, dan mocht je in de hoek gaan staan tot wanneer moeder aangaf dat het ok was. Ons vader was meer de man van de klappen. Wat de jongens betrof toch. De meisjes … daar trof hij andere “regelingen” mee.
Mijn veelzijdigheid mag ik linken aan een gezonde, onophoudelijke begeerte naar het hoe en waarom van alles wat het leven te bieden heeft. Het verklaart ook de vele diploma’s en attesten (+30) die ik door de jaren heen wist te verwerven. Door mijn jarenlange werkervaring, continue bijscholing en reisbeleving geniet ik een uitgebreide kennis wat betreft boekhouden, bedrijfsbeheer, produktieplanning, tuinaanleg, dactylo, informatica, Word-Excell, Frans, Engels, voetbaltrainer, masseur, bouw- en renovatiewerken, electriciteit, etc. Oordelen over het leven steunt nu eenmaal op kennis, ervaring en maturiteit.
In afwachting van mijn legerdienst was ik 1 jaar in Brussel aktief bij het BLOSO/FISPT, een organisatie gericht op het organiseren van sportaktiviteiten. Mijn legerdienst vervulde ik als hulptelecijferaar (computer, telex, etc.) in het transmissiecentrum op de hoofdbasis te Evere (Brussel), om vervolgens als produktieplanner bij GE Power Controls (Vynckier) aan de slag te gaan. Ondertussen volgde ik eveneens avondschool en was ik ook nog als voetballer aktief, met zo’n 3 trainingen per week. Van kindsbeen af was ik 7 dagen op 7 aan de slag, en steeds te voet of met het fietsje.
Voeg ik er een voorbeeldje aan toe. Zo mocht ik na de examenperiode, tijdens de grote vakantie, een vakantiejob uitoefenen in Sidmar aan de Kennedylaan te Gent. Een industriezone die tijdens mijn jeugdjaren sterk vervuild was. Tijdens de weekdagen vertrok ik ’s morgens vroeg met mijn fietsje richting Sidmar, zo’n 15km, om in de buurt van de cokesovens de nodige arbeid te verrichten. Niet ongevaarlijk want in een omgeving waar het gas gewoon ruikbaar is en alwaar een dodelijk voorval heeft plaatsgevonden. Tijdens die periode begonnen opnieuw de voetbaltrainingen. Ik was aangesloten bij FC Meulestede, waarvan het terrein net voorbij de Meulestedebrug was gelegen. Gelukkig op de fietsroute richting Sidmar. Dus nam ik 3 maal per week mijn voetbalzakje mee op de fiets om na de dagtaak op Sidmar de eerste voetbaltrainingen voor het nieuwe seizoen aan te vatten op Meulestede. En zoals elke voetballiefhebber weet waren die eerste trainingen altijd pittig. Ik was 18 jaar, en tijdens de grote vakantie werken, trainen en meerdere oefenwedstrijden per week. Gelukkig mocht ik altijd teren op een sterk gestel, een goede gezondheid en een opperste conditie.
Ik hou van sporten, ik hou van werken, ik hou van studeren. Er is zoveel om te ontdekken. Gewoon jezelf optimaliseren door voortdurend bij te schaven en door studie te verfijnen. Wel maakt levenservaring duidelijk dat voor menselijkheid geen opleiding is voorzien. Dat heb je of heb je niet. Iedereen bezit intelligentie, wat je verder kan ontwikkelen door studie, afhankelijk van persoonlijk vermogen. Menselijkheid … je wordt nu eenmaal wie je bent. Optimalisatie kan je menselijkheid beinvloeden daar je wint aan intelligentie en maturiteit, doch beperkt. De omgeving speelt ook een rol door de dagelijkse ervaringen en beïnvloeding. Echter, er waren de ouders die gedurende mijn jeugdjaren voortdurend stokken in de wielen staken. Een houding die mijn persoonlijke ontwikkeling dwarsboomde. Mijn leven was al voorbij en ergens moest het nog allemaal beginnen. Het was een dagelijks gevecht in een respectloze omgeving.
Wordt vervolgd …
__________
Bron :
https://fietsbult.wordpress.com – Het Westerringspoor 8.12.2016
DE KUIP - GENT (Belgique - Belgium) 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.