Bij de bouw van de St.-Janstoren, nu de St.-Baafstoren, rezen er problemen met de funderingen. De grond was doodgewoon niet geschikt om dergelijk bouwwerk te realiseren. Toch moest de toren er komen. Na lang nadenken schoot de bouwmeester opeens iets te binnen. Ooit had een metselaarsgezel hem verteld dat bij de bouw van de St.-Jacobstoren de ossenhuiden, gebruikt ter versteviging van de ondergrond, waren gezegend en besprenkeld met wijwater.
Hij riep zijn zoon bij zich en ontdeed zich van zijn verhaal. Doch gedurende de werken mocht niemand dit te weten komen want indien de wijding bespot zou worden werd de kracht van de zegening verbroken.
Na de voltooiing der werken vertelde de vader het verhaal van de ossenhuiden aan zijn werklieden doch wisten deze te vertellen dat zij reeds door de zoon op de hoogte waren gebracht onmiddellijk nadat hij het te weten was gekomen.
Uitzinnig van woede greep de vader de zwaarste steen in de buurt, sloeg daarmee zijn zoon het hoofd in waarbij deze het leven liet.
Deze sage berust op een mondelinge overlevering waarbij de spreuk wordt bevestigd dat het best bewaarde geheim datgene is wat men aan niemand zegt.
Satan was fier om zijn overwinning daar het hem gelukt was bij de bouw van de toren een moord te laten plegen.
Na het plaatsen van de torenspits met het zware kruis waren de mensen zo voldaan dat zij die nacht vol tevredenheid in slaap vielen.
Doch Satan riep die nacht de heksen tot de sabbat. Toen de Belforttoren om middernacht zijn laatste slag sloeg, vlogen de heksen wild in het rond en sloeg het vuur uit hun bezems waarbij de pas geklaarde torenspits vuur vatte en afbrandde. De heksen raasden door en veroorzaakten zoveel wind dat het kruis werd afgerukt en naar beneden stortte.
Zo komt het dat onze hoofdkerk geen torenspits heeft en de straat waar het kruis neerstortte de Kruisstraat heet.
Vertel eens … Gentse sagen
Naar Prudens Van Duyse (1804-1859)
DE KUIP - GENT (Belgium) 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.