Blaisantvest (1484)

De “Plezante Veste” was een oud afleidingskanaal van de Lieve in 1484 gegraven als verdedigingsgracht aan de rand van Gent. Het was ook nog gekend als de “Veste ter Voghelenzanghe achter de Groene Briel”, “rempart de Plaisance” of gewoonweg “Veste”.

De naam “Blaisant” wordt gelinkt aan de verdwenen heerlijkheid (gebied van de leenheer) “Blei-sant”. Blaisantvest → Boulevard de Blaisant heeft dus niks gemeen met Plezante Vest → Boulevard de Plaisance. Rond 1735 is er een eerste vermelding betreffende de Plaisant Vest (Stadsarchief, 17e Resolutieboek f°16v°). Niet met de bedoeling de vest als een lustoord te aanzien maar als zijnde gelegen naast de heerlijkheid van Blaisant.

Het was ook als “t Zand” gekend als één van de vele heerlijkheden in het Noorden van Gent. Zoals de naam Blaisantvest laat vermoeden was het een stadsversterking dat al vlug zijn militaire functie verloor. Bij afschaffing van de octrooirechten in 1860 viel het fiscaal nut ook weg.

Na demping van het kanaal tijdens de periode 1962-1964 bleef nog lang een vijver met voetgangersbrugje, ’t Kemelbrugje (’t Keemolbrugske of “Passerelle du chameau”) genaamd, onaangeroerd het zicht aan de Blaisantvest bepalen. Dit brugje rechtover het straatje van Berouw en ook als “Geuzenbrug” gekend, was een voetgangersbruggetje over de ‘Veste’ of “Nieuwe Lieve” en aanvankelijk een metalen constructie die als noodbrug diende over de Visserij bij de heropbouw van de Lousbergbrug in 1887.

Deze overspanning verbond de ‘Veugolzangkoaie’ (Vogelenzang) met de ‘Plezante Veste’ (Blaisantvest). Het werd gebouwd om het werkvolk uit de Tolhuiswijk via het Berouw en de Spaarstraat naar de fabrieken op de Nieuwe Vaart (Vynckier, Gèsfabrieke,…) te leiden.

Pas in 1949 werd voor de prijs van 483.000 fr. (12.075 €) een betonnen brug geplaatst die op 18 april 1950 in gebruik werd genomen. Bij aanleg van de collectoren in 1980 voor de afvoer van het water naar het zuiveringsstation verdween het laatste aandenken aan dit afleidingskanaaltje.