Brug der Keizerlijke Geneugten

De Brug der Keizerlijke Geneugten, de Keizer Karelbrug of zoals ze in Gent zeggen de Brug met de bloemkolen of krimbollen aan de St.-Antoniuskaai is het resultaat van een initiatief tot het aanleren van het ambacht van steenkapper onder leiding van ontwerper Walter De Buck en stadsbeeldhouwers José Mestdagh, Dirk van Hecke en Walter De Dauw.

Het idee van de brug is er gekomen naar aanleiding van het Keizer Kareljaar in 2000. De 4 beelden stellen elk een legende voor waarin Keizer Karel een rol speelt. Een bol weegt zo’n zeven ton en is vervaardigt uit Franse natuursteen. Het duurde meer dan 2 jaar vooraleer de legendes waren uitgehouwen.

De beeldengroep nemen een vorm aan van boomkruinen. Hun grote massa compenseert de schaalbreuk tussen de moderne flatgebouwen en de middeleeuwse waterpoort “het Rabot”.

Op de oever van het Zilverhof bevinden zich “Janneke” en “Kwade Berth”, aan de St.-Antoniuskaai staan links “Mooie Veerle” en rechts “Keizer Karel als scheepstrekker”.

Enkele reacties op dit brugje (gentblogt-archief.stad.gent)

Reactie van Arthur De Decker: 09-06-2005 om 9:50

Die brug is ook volgens mij een wangedrocht. De pilaren zijn niet in verhouding met de brug en passen qua vorm niet bij de omgeving. De plaats van die brug is ook onverantwoord. Ze wordt dan ook bitter weinig gebruikt. Het was een ideetje van André Van Hove (VLD) op een bierviltje op een of ander terras dat dit nutteloze werk, en dan nog met OCMW geld, deed ontstaan.
En wat die rebel betreft: Walter De Buck heeft al betere werken gemaakt. Ik zou hem geen bourgois noemen, doch wel iemand die door de Sp.a handig werd gerecupereerd. In ruil voor de stemmen die hij binnenbracht kreeg hij een vaste baan als stadsbeeldhouwwerker doch ook als begeleider van jong talent in de Loods.

Reactie van Frans: 09-06-2005 om 14:23

Deze uit de hand gelopen zattemansgrap zegt vooral veel over de manier waarop het OCMW en het Museum voor Volkskunde werden geleid. Dat komt ervan als men een oud-schepen op die manier aan postjes helpt om uit te bollen. Het Huis van Alijn vond het bovendien gepast om voor zijn eerste “cafébaas” een “spuuglelijke” gedenkplaat (of ex-voto?) te bevestigen aan de ingang van het Museetje.
Om de eer van Walter De Buck als beeldhouwer te redden zou men zijn beelden van de “Keizerlijke Geneugten” beter verplaatsen, bijvoorbeeld in de grote tuin van Sint-Antonius, waar zij meer tot hun recht kunnen komen in verhouding met de omgeving.

Reactie van: iris09-06-2005 om 14:32

Ik kan in de hierboven aangegeven kritieken komen en vind zelf de brug kitcherig maar ik bezie ze met een kwinkslag naar de liefde/haat-verhouding tussen Keizer Karel en de rebelse Gentenaars.
Wat de politiek erachter betreft is dat meer een persoonlijk gegeven. ‘t Zal wellicht niet het eerste al dan niet geslaagd (kunst)werk zijn met een politiek tintje.
Ook over het nut of het veelvuldig gebruik van de brug zijn meningen verschillend.
Ik persoonlijk vind die brug passend in deze Gentse site en goed aansluitend op de geboorteplaats met standbeeld van Keizer Karel en dat van de Gentse Strop. Ze houden alle drie het rebelse in dat de Gentenaars kenmerkt.
Persoonlijk ga ik er graag wandelen, een rustige oase vlakbij ‘t centrum waar een belangrijk stuk Gentse historie voelbaar is.

Reactie van Jean Marie de Wulf: 09-06-2005 om 21:45

Dit nutteloos brugje werd op de dag van zijn inhuldiging door een Schepen bestempeld als een nieuwe verbinding tussen een buitenwijk en het centrum van de stad. Wel, dit is onmogelijk want de afstand tussen beide oevers en het centrum zijn gelijk.
Anderzijds werden de sculpturen naast deze brug vanaf de eerste dagen beschreven als “blomkule”.
Het grootste schandaal in deze buurt, buiten de sociale woontorens, zijn de gebouwen van de service-flats op de Sint-Antoniuskaai. De OCMW pootte dat neer in de plaats van een prachtige rij gevarieerde woningen uit de verschillende eeuwen die ons voorafgingen. Sommige huisjes waren echt de moeite waard om te bewaren, en het ensemble was zo dikwijls het voorwerp van onze 19de en 20ste eeuwse schilders, als Willaert , Heins, enz. Andre Van Hove heeft de roep om die te bewaren en te herstellen van uit de buurt nooit willen aanhoren, en heeft inderdaad zijn zin kunnen doen.
De buurt rond de Lieve, een schattig stukje Gent, is regelmatig het voorwerp geweest van vandalen. Een paar jaar geleden werd een nieuw appartementsgebouwtje opgericht op een stukje braakliggende grond tussen Zilverhof en de Lieve, naast de brug van de Molenaarstraat. Tot in het begin van de seventies stonden daar prachtige schilderachtige oude huisjes. Een van de laatste eigenaars, een man met zogezegd veel cultuur liet die zomaar slopen en speculeerde op de grondwaarde. Wie kon dat wel zijn? Zegt u de naam Hugo Claus iets?