St.-Lievensbrug

De St-Lievenspoort is opgericht rond 1320. Eén der brugbogen werd gesloten door een ophaalbrug. Volgens M. Heins waren de bruggen aan de St.-Lievenspoort ophaalbruggen vanaf 1572 tot aan de afschaffing van de stadsversterkingen. Die ontmanteling begon in 1781 onder het bewind van keizer Jozef II. Na de afschaffing van het octrooirecht in 1860 verdwenen alle stadspoorten en omwallingen.

Op 8 juni 1883 werd een vernieuwde St.-Lievensbrug in gebruik genomen over de westelijke arm van de stadsgracht. De verbreding van de gracht in 1882 tot een bevaarbare waterloop leidde tot een vaste stenen brugconstructie met 2 bogen.

Plannen voor het rechttrekken van de Scheldearm en het vervangen van de twee oude sporwegbruggen leidde een periode van grootse werken in die door aannemer H. Walraeve op 15 maart 1935 werden aangevangen. Tussen de twee bruggen bevond zich vroeger de grote katoenfabriek van de N.M.D. Vanderhaeghen, die afbrandde in 1926. De fabriek werd niet herbouwd.

Na de aanleg van de autoweg naast de Frère Orbanlaan, gekend als Zuidstationlaan, werd de eerste Sint-Lievensbrug afgebroken en herbouwd in de verlenging van de nieuwe weg. De tweede brug op het grondgebied Ledeberg lag er in 1977 nog steeds en gaf toegang tot de Pynaertkaai.

Uiteindelijk zal voor de eerste maal in de geschiedenis 2 bruggen in het verlengde komen te liggen, welke aansluiten op de nieuw aangelegde autoweg op de bedding van de oude spoorlijn Brussel-Gent Zuid.

Vervolgens werd op 30 mei 1937, in het bijzijn van koning Leopold, een totaal nieuw geconstrueerde St.-Lievensbrug ingehuldigd gelijktijdig met het openstellen van een nieuw rijvak op de Frère Orbanlaan. Totale kostprijs; 7.500.000 fr. (185.920 €).

Mei 1940, aanvang van de Tweede Wereldoorlog, werd de brug opgeblazen. De houten noodbrug werd op haar beurt in 1944 door de Duitsers vernietigd. Hierbij werden 20 kisten van 20 kg dynamiet ontstoken die bijgevolg schade hadden aangericht tot aan de markt van Ledeberg.

Pas 7 jaar later, op 15 mei 1951, werd gestart met de constructie voor een nieuwe brug. Daarbij brak één der dwarsliggers middendoor wegens het plooien van één der hijskranen onder het immense gewicht. Op maandag 14 juli 1952 zou de inhuldiging plaatsvinden van de St.-Lievensbrug. Kostenplaatje: 6.384.000 fr. (158.255 €).

De vernieuwing van de afrit van de E3 (E17) vereiste de oprichting van een nieuwe brug die in 1972 werd gerealiseerd. Het waren de grootste werken ooit op het Gentse grondgebied uitgevoerd.

De brug voorzag een baanvak van tweemaal 4 rijstroken. Op 21 juni 1972 zal deze brug worden opengesteld voor alle verkeer. Een tweede brug die zich 7.5m boven de eerste bevindt, is 20m breed en wordt elke 40m ondersteund door een pijler met een breedte van 4m. Voor de tram is er een afzonderlijke brug voorzien.

Dwars op de rijrichting van de St.-Lievensbrug werd een tunnel gegraven in de ringlaan. Deze voorzag een breedte van 15m (2×2 rijstroken) en een lengte van 230m (48m ondergronds). De eerste auto’s reden 10 mei 1972 de tunnel in.

Uiteindelijk zal op 14 juli 1972 een gedeelte van de E3 (E17) met in- en uitritten te Ledeberg opengesteld worden voor alle verkeer. De volledige afwerking was voorzien begin november 1972.

Kostprijs: 650.000.000 fr. (16.113.068 €)

———-

Bron:

Ghendtsche Tydinghen 1977 – Vol6 N°1

Ghendtsche Tydinghen 1988 – Vol17 N°5