Ottogracht (11e eeuw)

In vroegere tijden ook wel de St.-Jacobsgracht, de Baudelogracht of in de volksmond het “Baudelooleijtje” (werkelijke ligging op het traject van de Bibliotheekstraat) genoemd.

Aanvankelijk had het zelfs geen naam. Mensen spraken van “de gracht in den Oue” of “de gracht over de marct” (Vrijdagmarkt) of “de gracht bachten St.-Jacobs”. In 1799 tijdens de Franse overheersing werd het zelfs “rue de l’Ecole Central” genoemd.

Monnik Jan van Thielrode (16e eeuw) schreef in zijn Latijnse “Chroniek van St.-Baafs” een verhaaltje neer dat Otto I (912-973), keizer van Duitsland, in Gent een versterkte gracht (vest) liet aanleggen om het Duitse van het Franse rijk te scheiden. Schrijvers namen de naam Ottogracht over maar na geschiedkundig onderzoek bleek geen enkele Duitse keizer ooit een gracht te hebben gegraven.

De Ottogracht scheidde de Waterwijk, die tot aan de Leie liep en bekend stond voor zijn vele grachten, af van het stadscentrum. Het vormde in de 12e eeuw de westelijke grens van het stadsgebied. Via de Steenpoort aan St.-Jan ten Dullen liep de grens via de St.-Jansgracht (Nieuwpoort), de Oude Schaapmarkt, de Ridderstraat en de Jan Palfijnstraat richting Bisdomkaai. In 1213 werd de wijk toch toegevoegd aan het rechtsgebied Gent.

Na demping van de Ottogracht in 1872-’73 werd de  Krommewalbrug in 1874 over de Leie geplaatst.

Zo verdwenen verschillende bruggen die de Ottogracht overspanden nl. de Baudelo- of Bibliotheekbrug, de Speldenbrug (tussen Speldenstraat en Goudstraat), de Druifbrug of Struivelbrug (Struvelsbrugge: tussen Druifsteeg en Baudelolei) en de Wolvenbrug (tussen Wolfsteeg en Baudeloolei).

—————

bron :

Ghendtsche Tydinghen 2003

Beschrijving van Gent – G. Celis

Gentblogt: Albert Sugg en de Belle epoque te Gent – série 1 (35) Baudelo