De meermannen

Langsheen de oevers van de Leie zocht men vroeger de nodige afleiding, waarbij rustgevende wandelingen en ontspannende fietstochtjes de drukbevaren vaarweg tot een schilderachtige locatie transformeerde. s’ Avonds zocht men vertier in de vele lusthoven waar volop werd gedanst.

Doch verscheen er telkens weer een eigenaardig heerschap die de meisjes ten dans vroeg. Daar hij redelijk onderlegd was waren de meisjes snel overtuigd om met hem te dansen. Keer op keer slaagde hij erin de jongedames te misleiden om ze al dansend tot aan de waterrand te leiden, waar hij het vrouwelijk gezelschap mee het water introk om samen te verdwijnen.

Slechts enkelen merkten op dat hij op bokkepoten liep … zijnde de duivel in hoogsteigen persoon.

———-

Omwille de meerman van de Schelde was het voor kinderen gevaarlijk langs de oevers van de Muinkkaai te spelen. Hij leek op een grote, groene kikker die door de Gentenaars “hokpuien” werden genoemd. Door zijn voortdurend gejank en geklaag was hij een kwelgeest voor iedereen en werd hij dus ook gemeden.

Met een haak trok hij de kinderen van de helling het water in van de Neerschelde, met als gevolg dat moeders hun kinderen waarschuwden met de vaste uitdrukking ” … niet te dicht bij het water spelen…”.

Vertel eens … Gentse sagen

Naar Prudens Van Duyse (1804-1859)