Krommewalbrug

De Krommewalbrug kent geen historisch verleden zoals de meeste Leiebruggen. Zij kwam tot stand na demping van de Ottogracht in 1872-1873. Tot dan was de Krommewal een kaai gelegen aan de stadswal. Er is reeds in 1369 sprake van “up den Crommen wael”.

Bronnen gaan terug tot 1837 waarbij door de gemeenteraad wordt beslist tot de overbrugging van de Leie. Door gebrek aan financiële middelen werden de werken steeds uitgesteld.

Zolang de brug er niet komt is de Krommewal sinds de demping van de Ottogracht in 1872-1873 niet meer dan een plein dat zich uitstrekt tot aan het water van de Leie.

Ondertussen komen de mensen van de St.-Jacobsparochie en de H. Kerstparochie meer en meer in opstand. Zij wijzen op het belang van een brug die beide parochies zou verbinden.

Bij Koninklijk Besluit van 1861 wordt de plaats van ligging van de brug goedgekeurd.

Uiteindelijk startte in 1875 de werken en wordt de brug geplaatst. Voor de plaatsing was de afbraak van 3 woningen nodig. Op 11 februari 1876 was de brug open voor alle verkeer.

De staat nam in 1932 het beheer over van deze Leiebrug waarna het vanaf 13 januari 1969 verboden was voor voertuigen boven de 5 ton over de brug te rijden. In 1972 verving een gewapende betonplaat de houten bedekking. Het voetpad en de brugleuning werden in 1978 vernieuwd.

De huidige brug dateert uit 1993 en bestaat uit 2 overspanningen van 6.8m en 18.75m. Deze basculebrug werkt op het principe van de zwaartekracht. Voor het omhoogkantelen van de brug wordt een waterbak gevuld met het Leiewater. Om de brug te laten zakken wordt het water terug uit de waterbak gelost.