Na een zoveelste verloren opstand van de Gentenaren tegen de regerende vorst werd beslist één van de kopstukken de hongerdood te laten sterven. De burgers onderling moesten uitmaken wie als zoenoffer zou worden uitgekozen.
Simon, een baljuw (ambtenaar) op leeftijd, stelde voor zich op te offeren voor de jongere generatie daar hij niet zo veel meer van het leven had te verwachten. Zijn vrouw, die hij zo graag zag, was reeds in de hemel en met Gods genade hoopte hij haar daar weer te zien.
Velen spraken over de dappere beslissing die Simon durfde te nemen maar er was ook heel wat tegenkanting bij jongeren die niet wouden dat hij voor hun zijn leven zou laten. Uiteindelijk werd de moedige beslissing toch aan de vorst overgemaakt.
Vol triest en met tranen in de ogen was het droefnis dat de baljuw tartte omdat hij het kind van zijn enige dochter, amper een paar weken oud, nooit meer zou zien. De vorst verwachtte een vlugge dood door het eenzame verblijf in de kerker doch weken gingen voorbij maar de baljuw bleef in leven.
Een onderzoek werd bevolen. De dochter mocht als enig bezoekster haar vader ontmoeten en telkens zijn op visite kwam werd zij afgetast. Nooit werd iets gevonden. Uiteindelijk besloot de cipier het tweetal te bespieden tijdens hun gesprek. Verbaasd werd vastgesteld dat de dochter haar vader voedde uit de gespannen boezem die ook haar kindje zoogde.
De vorst, getroffen door dit aandoenlijk schouwspel, beval onmiddellijk de veroordeelde in vrijheid te stellen waarbij als blijvend aandenken boven de poort van de stadsgevangenis het bas-reliëf van de mammelokker is terug te vinden.
DE KUIP - GENT (Belgium) 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.