Volgens de Heer Jérôme Rieux is de tekstdichter niet met zekerheid gekend. Er zijn 2 personen die er bepaalde coupletten van geschreven hebben namelijk Pol Speeckaert en Henri Van Daele. Wie van beide de originele “verwekker” is van het liedje is niet geweten.
Heden is het nog slechts bij fragmenten gekend en die fragmenten verschillen in het oneindige, want iedereen heeft er naar eigen fantasie een gedeelte aan gewijzigd.
De stirkste man van Gent
Es ’t er hier iene die mij nieje kent
Awèl ‘k benne ‘k ik de stirkste man van Gent
’t Er mag ter mij gien iene kwoad bezien
Of ‘k leg hem op de grond en doarop met mijne knien
Om ulder nu ne kier mijn force te tuuge
‘k Stekke d’r iene vast en ‘k steek hem naar omhuuge
En ‘k laat hem tons valle en stoat hij weere op
Awèl, ‘k geef hem ‘nen klop en ‘nen bok van mijne kop
hij luupt tons ziere weg want ge ziet da van hier
‘k Zuu hem in stukken trekken als ‘k ben in mijne zwier
‘k Woare overloatst an ’t wachte noar den tramDe conducteur die zei dat ’t ij gien dronkoards op e nam
‘k Zegge: gij sloeber! gij schavuit!
Rije kik nie mee, ge goat gij niet vooruit
Hij begost te trompe en te belle
De kilo miendege da’k mij opzije ginge stelle
Mijn bloed begost te kooken, mijn kolirre kwam mij op
En ‘k gaf hem ‘nen klop en ‘nen bok van mijne kop
Hij begost te roepe: och, menierke schiedt er uit
Maar ‘k stamptege zijn tramke ‘ne meter of ’t vijftig achteruit
‘k Was overloatst noar den biestenhof gegoanEn ‘k was een beetse te dichte bij den olifant goan stoan
Al de mensen riepen: Past op! want hij beit
‘k Zegge: van e zuu een biestje benne ‘k ik toch niet beneiwd
‘k Begost een beetse aan zijn snuiterke te trekke
’t Wildege hem weren, moar ‘k hoa hem rap bei zeine nekke
‘k Duwdege hem op zijn kniene, maar hij sprong ’t ij weren op
En ‘k gaf hem tons ‘ne klop en ‘nen bok van mijne kop
‘k Paktege hem vast en droaidege hem wel 20 kieren rond
En doar lag da biestje te spertelen,
ongemakkelijk op de grond
‘k Stond overloatst te wachten noar mijn lief op stroateJa die smerige rosse kwam weeral een ure te loate
‘k Zegge: gij hekse, gij fluwijn Keunde gei neu nuuit op eu uure hier nie zijn
Z’ had tons nog ’t air van te roepe en te tiere
‘k Zegge: 1k zal eu goan liere wa schuunder maniere
‘k Stektege heur bei heur vel en ‘k droaidege heur geleik ‘nen top
En ‘k gaf heur tons ‘nen klop en ‘nen bok van mijne kop
‘nen Agent die kwam geluupe, maar ‘k gaf em iene plak
Dat hei doar hing te spertelen mee zijn bienen an een dak
’t Was overloatst in den çirk ‘ne gruuten embrasDe stirkste van de wereld die doar an ’t lutteren was
Die hem kost vloeren kreeg d’ honderd fran
‘k Zegge: Helaba moatje, gij zeit mijne man
‘k Sprong op theater mee veel maniere
‘k Stektege hem doar vast en ‘k begost er mee te zwiere
‘k Lei hem in ‘nen knuup en da was veur hem e strop
En ‘k gaf hem tons ‘ne klop en ‘nen bok van mijne kop
’t Was juust op zein tanden, ze vlogen allemoal uit zijne mond
En de stirkste van de wereld lag d’hem daar te wrijngen op de grond
‘k Had overloatst een stuk al in m’n velDe droake van ’t Belfort die kende zeker wel
‘k zegge: ‘k zuu dat biestje van dichte ‘ne kier wille zien
‘k Zal an de toren schudde en ze valt er af misschien
‘k Was al an ’t trekken, maar ‘k zag de woaker passére
Hei keek naar omhuuge en hei zag de drake balancére
Hei kwam ziere afgeluupe en hij schreef mij op
Moar ‘k gaf hem ‘ne klop en nen bok van mijne kop
‘k Hè et tons maar opgegéve want de woaker had getrompt
Maar zonder da, hiel zeker lag de droake op de grond
———-
Bron:
Ghendtsche Tydinghen 1973 – Vol2 N°7-8
DE KUIP - GENT (Belgium) 