Napoleontisch Keizerrijk

Het is de periode van Franse dominantie binnen Europa bij de aanstelling van Napoleon op 18 mei 1804 als Frans keizer tot aan zijn nederlaag op 18 juni 1815 in de “Slag bij Waterloo”.

In 1789 hadden de Franse revolutionairen hun koning Lodewijk XVI onthoofd. Hij moest het ontgelden als een “slecht” bewindsleider. Zij waren eerder de mening van Lodewijk XIV toegedaan dat de Rijn de natuurlijke grens van Frankrijk vormde. Bijgevolg wouden zij hun revolutionaire ideeën uitdragen en onder de volkeren het licht van de vrijheid brengen.

De Franse regering verklaarde op 1 oktober 1795 de aanhechting van België bij Frankrijk. Dit na 2 gewonnen veldslagen in 1792 te Jemappes en in 1794 te Fleurus. Onze kunstschatten werden geroofd, abdijen in brand gestoken, kathedralen verwoest met zelfs een verbod op openbare geloofsbelijdenis. Alles stond in het teken om het volk te bevrijden waarbij een vrijheidsboom elk marktplein sierde. Het Frans was de officiële taal.

In Frankrijk kwam Napoleon Bonaparte op 9 november 1799 door een staatsgreep aan de macht. Na zijn opleiding tot artillerieofficier schopte hij het tot generaal met alle kenmerken van een diktator. Op 18 mei 1804 riep de Franse senaat Napoleon Bonaparte tot keizer uit. Zijn burgerlijk wetboek “Code Napoléon” dd. 1804 zou later in vele landen de basis vormen voor de ontwikkeling van een eigen nationale wetgeving.

Door de Napoleontische oorlogen had Frankrijk het bewind over het grootste deel van West-Europa tot in Polen. Over heel dit gebied werd de Code Napoleon ingevoerd.

18 februari 1805. Het Scheldedepartement moet 575 soldaten en evenveel reservisten leveren. Het kontingent van het arrondissement Gent wordt bepaald op 400 manschappen. Dit in het teken van de invasie op Engeland die Napoleon aan het voorbereiden is. Door de Engelse overmacht ter zee loopt het plan echter op niets uit. De vernietigende zeeslag bij Trafalgar, het voorgebergte aan de kust van de Spaanse provincie Cadiz die gestreden zal worden op 21.10.1805, zal een eind maken aan Napoleons invasiedroom.

Op 11 april 1814 werd met het Verdrag van Fontainebleu een definitief einde gemaakt aan de Zesde Coalitieoorlog tussen de grootste geallieerde Europese mogendheden en het Franse Keizerrijk. Napoleon zal aftreden als keizer van Frankrijk om vervolgens op 4 mei 1814 in ballingschap te gaan op het Italiaanse eiland Elba.

Met het Vredesverdrag van Parijs op 30 mei 1814 werd nogmaals het einde van de Zesde Coalitieoorlog bekrachtigd met de nieuwe Franse koning Lodewijk XVIII waarbij ook de aanzet werd gegeven tot een herverdeling van Europa.

Napoleon zou zich echter in Frankrijk na zijn ontsnapping uit Elba op 1 maart 1815 terug tot keizer kronen. Een Zevende Coalitie van Europese grootheden werd gevormd die zich tegen Napoleon zal afkeren. Op 14 juni 1815 trad Napoleon met zijn leger het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden binnen. Zo was hij zijn vijanden te vlug af die op 1 juli 1815 van plan waren Frankrijk binnen te vallen.

Na de Slag bij Quatres-Bras waar de Fransen een halt werd toegeroepen door de Nederlandse strijdmachten onder leiding van Wellington en de Prins van Oranje (koning Willem II)  en de gewonnen Slag bij Ligny op de Pruisen die onder de leiding van Blücher opereerden werd het lot van Napoleon finaal bezegeld in de Slag bij Waterloo. Hij werd op 15 oktober 1815 definitief verbannen naar het Engelse eiland St.-Helena na eerdere troonsafstand in Parijs.

Een tweede “Verdrag van Parijs” werd opgemaakt op 20 november 1815 waarbij o.a. Frankrijk de toegevingen bij het eerste verdrag zag tenietgedaan en de teruggave werd geëist van gestolen kunstwerken.

Op 5 mei 1821 overleed Napoleon op het eiland Sint-Helena. Op 16 oktober 1840 overhandigde de Engelse Overheid ’s keizers stoffelijk overschot aan prins de Joinville die het met het fregat “Belle Poule” naar Frankrijk overbracht. Aankomst te Cherbourg op 8 december 1840. Te Parijs op 14 december 1840.

Onder het bewind van Napoleon verloren 6.5 miljoen mensen het leven in strijd voor of tegen het Franse Keizerrijk.

—————

Bron:

Geschiedenis van onze streken – Jean-Philippe Mogenet

Verleden en heden – H. Delobel

nl.wikipedia.org

Ghendtsche Tydinghen 1979 – Vol8 N°3

Ghendtsche Tydinghen 1996 – Vol25 N°2