Naar aanleiding van de oprichting van de bedrijfsgerelateerde wielerclub VC Herryville werd in 1929 een 333 meter lange betonnen velodroom opgetrokken op het braakliggend terrein tussen de elektriciteitscentrale en de tuinwijk. De wielerbaan had een breedte van zes meter en een dikte van twintig centimeter, bestaande uit twee lagen van gewapend beton. De ganse constructie steunde op dwarsbalken die op hun beurt gedragen werden door betonnen pijlers. Het middenplein was bezaaid met gras en werd als voetbalveld gebruikt.
De oprichting van de Koninklijke Vriendenkring der Energiebedrijven – Gent is sterk verbonden met de elektrische Centrale van Langerbrugge, de “Cantine”, het “Casino” met de “Cité Jardin Herryville” en de velodroom. In opdracht van de toenmalige directeur, Léopold Herry, van de C.E.F (Centrales Electriques des Flandres), werd de “Cité Jardin Herryville” gebouwd in 1927. De inhuldiging vond reeds plaats in 1928, zoals het opschrift op de toegangspoort aangeeft. Het was bestemd als afzonderlijke woonbuurt voor kaderpersoneel en meestergasten van de centrale.
Het ontwerp was van de Brusselse architect Eugène Dhuicque, die overigens ook de elektriciteitscentrale tekende en de betonnen velodroom. Het concept beantwoordt aan de principes van de Engelse “Garden City”. De tweegezinswoningen zijn ingeplant in een groene omgeving en omringd door sport- (velodroom, tennisvelden en zwembad) en ontspanningsinfrastructuur (Cantine, club Casino).
De velodroom evenals de “Cantine” werden gebouwd in 1929, op de plaats waar nu de centrale van Electrabel is. De Buffalorenbaan van Parijs stond model voor de kuipvormige velodroom van Langerbrugge. Hij werd opgetrokken voor en door de werknemers van de C.E.F. met als doel ter bevordering van het sportleven van de arbeiders.
Afwisselend vonden er pistemeetings en wedstrijden tussen de personeelsleden plaats. Het binnenplein van de wielerbaan deed ook dienst als voetbalveld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het middenplein omgezet in een moestuin voor de werknemers.
De wielerbaan van Langerbrugge was jarenlang één van de belangrijkste trainingspistes van België, zelfs tijdens de jaren 1950 en 1960 toen er geen wedstrijden georganiseerd werden. Met zijn lange en steile bochten was de baan ook geschikt voor stayers.
De eerste wielerwedstrijd werd verreden in 1930. De bloei van de velodroom duurde een viertal jaren. In deze periode wisselden pistemeetings af met liefdadigheidsmeetings zoals ten voordele van de pas gestichte parochie Langerbrugge of de op 26 juli 1932 jammerlijk verongelukte renner Edmond Caus uit Gent. Dit is het enige dodelijke ongeluk dat op de velodroom heeft plaatsgevonden. In 1932 eindigde hier de 4e rit uit de Ronde van Vlaanderen voor onafhankelijken.
Het ontstaan van de Koninklijke Vriendenkring Energiebedrijven Gent dateert uit de meidagen van het jaar 1935, toen de CEFB Centrales Electriques des Flandres et du Brabant – nog niet was opgegaan in het grotere EBES-geheel (dit zou pas 21 jaar later gebeuren), maar nog een van de meer dan twintig onafhankelijke elektriciteitsmaatschappijen was, die toentertijd in België bestonden.
Grondleggers van de vereniging waren ontegensprekelijk de voetballiefhebbers die, met het akkoord van de directie, overgingen tot de stichting van FC “CEFB” om aan de sportieve leden van het personeel toe te laten op een actieve manier hun geliefkoosde sport te beoefenen.
Men werkte toen nog onder het stelsel van de 48-urenweek, zes dagen van elk acht uur, en er was dus een speciale toelating nodig van de directie om op zaterdagnamiddag de spelers vrij te maken voor het spelen van een match. De directie deed echter beter. Ze bezweek voor het argument dat deze sportieve figuren ook een aanmoediging verdienden naar de maat van hun kunnen en zo werden alle supporters van FC “CEFB” de zaterdagnamiddag van dienst vrijgesteld. Er werd meteen een flink gat getrapt in de muur van de 48-urenweek, waardoor men zicht kreeg op de geneugten van de Engelse week” (vrije zaterdagnamiddag), voorloper van onze huidige vijfdagenweek.
Wij moeten ten andere aannemen dat toentertijd in het Gentse de tijden rijp waren voor dergelijke initiatieven. Ook bij enkele andere grote bedrijven zoals S.E.M. (nadien ACEC), U.C.B. en SHELL werden bedrijfsvoetbalploegen opgericht en met het oog op het organiseren van een geordende competitie werd, overgegaan tot de oprichting van het Corporatief Voetbal Verbond van Oost-Vlaanderen.
Tijdens het eerste speelseizoen 1935-1936 werd gespeeld op een terrein in de Heiveldstraat te Sint-Amandsberg maar vanaf het tweede jaar werd een overeenkomst afgesloten met F.C. Meulestede en op het terrein van deze ploeg werden enkele van de meest memorabele matchen uit de vroegste geschiedenis van de toenmalige FC “CEFB” gestreden.
In november 1936 nam Charles Braun het initiatief tot het oprichten van een biljartclub, gevestigd in het “Cafe du Progres” op de Koornmarkt en die tot aan het uitbreken van de oorlog een zeer grote bloei kende.
Een andere activiteit die met de oorlog verdween, was de afdeling cyclo-toerisme, gesticht door Germain Beernaert, een ongekende en dus miskende voorloper van de huidige afdeling wielertoeristen die in 1980 eenzelfde activiteit zal opnemen, zij het dan met een gesofistikeerd materiaal waarvan de mannen uit de dertiger jaren niet eens konden dromen.
———-
Bron :
https://meetjes.land/poi/677/velodroom-langerbrugge-herryville-evergem
DE KUIP - GENT (Belgique - Belgium) 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.